Hayat…nerede başladı,nasıl başladı,neydi,nasıldı,niyeydi…
Ne zaman nerede,niye,neden diye sormamalı yahu…
Hayatı anlamlı kılmalı insan her anında yaşanılır bir dünya olmasa da yaşanılır yapmalı,ağlamayı bilmeli insan,ağlamalı.gülmeyi bilmeli ama gülünecek zamanlar dışında da gülebilmeli,çok takmamalı hayatı mesela,işte geldik gidiyoruz farkında olup nereden geldiğimizi bilmeden nereye gideceğimiz konusuna takılmamalı…yada;
Burhan ALTINTOP gibi yaşamak lazım hayatı,Bazen vurdum duymaz,bazen gırgırına,bazen de ağlamaklı,Aliye RONA gibi asi,öfkeli ama kırılgan,Hulusi KENTMEN gibi ciddiye almalı ama bazen Cüneyt ARKIN gibi savaşmalı zorluklara karşı,Kemal SUNAL gibi yaşamalı,gülüp geçmeli en zor anlara,Hüseyin PEYDA gibi bakışlarla anlatmalı kızgınlığı öfkeyi,Münir ÖZKUL gibi Mahmut hoca olmalı yada öğrendiklerini paylaşmak adınaAdile NAŞİT gibi bakmalı hayata şöyle kocaman bir kahkaha ile,Nubar TERZİYAN gibi ti ye almalı,Burhan ALTINTOP gibi yaşamak lazım hayatı,Kah serseri bir çalım atmalı,kah olur olmaz yenen gollere espri ile yaklaşmalı,Yılmaz GÜNEY gibi yaşamalı hayatı uçsuz ve mesafesiz,Barış MANÇO gibi yaşamalı mesela,evrensel bakmalı,Örnek almalı yaşanmışlıkları ama her ne olursa olsun
Kendi gibi yaşamalı insan,
Hapşırınca çok yaşa iyi yaşa derler ya hani içinden geldiğini söylemeli insan
Klişe yerine
Siz bulun sevdiklerinize ne diyeceğinizi,
Öyle işte
SİNEMA tadında yaşamak lazım hayatı,figuran yada başrolde
SON yazana kadar yada THE END işte
Kendisi gibi yaşamalı…

A.B.