Yokluğunun boşluğunda ne yapacağımı düşündüm.

Tam sana alışmışken,

Varlığına sarılmışken,

Hayatın acılarını varlığınla tatlandırmışken,

Bu sebepsiz gidişin ölümün diğer şekli oldu benim için.

Ne ağlayabildim,

Ne sevinebildim.

Kötü bir karamsarlığın orta yerinde,gözlerinle, hayalinle başbaşa kaldım.

Dondurucu bir sensizlik sardı bütün bedenimi.

Yokluğunun vurgunu bütün organlarımı uyuşturdu.

Benden ilk kopan yüreğim oldu.

Yokluğuna kesilmiş yüreğim,

Sana aşık olmamın karşılığı, düşsüz uykular, karabasan geceler, ağlamalara boğulmuş boş oda.

Ağzımda buruk bir terkediliş tadı var.

Neye benziyor diye sorma,

Bende anlamıyorum,

Sadece tadıyorum.

Bu öyle bir tatsızlık ki,nefes bile taşlaşıyor.

Yalnızlığımı büründüm ve ışığın karanlığına gizledim kendimi.

Hiç bir göz, söz ulaşmasın istiyorum.

Sen, hayatımı çalıp giderken geride bıraktığın bir tortumuydun

Yoksa, sen eksikliğinden kaynaklanan bir mayalanma, hayatımın mantarlaşması mı?

Kaşlarının altından baygınca bakan ceylan gözlerinin iz düşümü olmadan bu hayatın ifade ettiği anlamlar dönüşümsüz bir Uçurumda şimdi.

Ne desem sana sensizlikte tatsız bir kayboluşa kurban gidiyor..


MESUT YILDIR