İnsan aşk için kul olmalıdır
Her saikte merakıyla aklını kullanmaya adanmalıdır
İmanı taklit üzre anlayıp ve bu vecheyle ehliyetinde ki sıkıntıyı anlamalıdır
En mütekamil şekilde yaratıdığının farkına varıp, inşiraha kayıtsız kalmamalıdır


İnsan elbette ki sevecektir
Lakin kalbi şehretmeye malik olmadan nasıl bilecektir
Hissiyatın ritmine hazır hale gelecektir, idraksiz mi seyredip inleyecektir
Nefsiyle mi hemhal olup kederlenecek, emribil mağruf için gayret göstermeyecektir


Umut, kalbin tarifidir
Su misali aziz ve ülfetlidir, aşk için tanzim edilmiştir
Kul olmak adına nasiptir, narın haşyetinden aridir, vuslat için serdir
İnsan, ne kadar aklederse, ruhunun ve kalbinin edebiyle imanın letafetine erişirse


Furkan üzre nefestir
Gülün ahenginde refiktir, azim ve futuhatıyla ecirdir
Müddet-i nefes için ürperendir, rızay-ı bari için gönlünden geçen ferdir
Ruhunu şehreden ariftir, nefsini esir eden ehliyet sahibidir ve ahsen-i takvimdir


Rabbinin emrinde hürdür
Nefsine köle olursa ne kadar zelildir, farkketmeyen üzülür
Güz niye suskun çehredir, ilkbahar adına umut taşımaktadır, niyazdır
Umudunu kaybetmiş bir insan ne kadar makbul olan bir candır, akıl niye vardır


Kalp sevsin, nefsin değil
Ruhun refakat etsin, kalıbın ne hükmü varki sadık değil
İnsan kul olmak adına aklından vazgeçen bir sanık değil, kalbin ne latiftir eyil
Avuntuların haline kefil değil,nefesin ne kadar kifayet edecektir evet, hiç belli değil


Tanburun sesine kulak ver
Ta derinden bir meyan geçer, perdesinde ki tefekküre eğil
Hicran bedelsiz olur mu, hüzün kalbine devada bulunur mu, nefsin umurunda değil
Ne kadar hesapsızlık varsa, kurtulmak için azim ve umutla seyretmek için kim kefil


Haydi artık düşünme vakti
Geçmişin adına, geleceğin icmali şimdi yapılıyor sanki
Okumak aklı ve izanı bereketli kılmak içindir, anlamak yaşamana zemindir inanki
Cahilin ne kadar hükmü varki,hukukundan habersiz can dikkate alnan insan mı ki



Mustafa CİLASUN