Fikr-i alem…

“Büyük adamların gayeleri, diğerlerinin ise arzuları vardır.”
George Washington

Bu ayrımı yapabilecek ve anlayacak zihniyet lazım bize. Tek pencereden değil de farklı bakış açılarıyla evrensel bir gözlem yapıp tespitlerde bulunabilmek, hem kendi iç alemindeki yolculuğun muhasebesini yaparken bir yandan da toplumu, dünyayı anlamaya çalışan ve insanların iyiliği için dua eden hakikat ehli olanlardan söz ediyorum.
Bir gün içimdeki ses şunu söylemişti: “herkesi anlayana kadar bu yolculuğun sürecek.” Bir zaman geliyor sığ sularda bencilce kendimle uğraşıyor, bir zaman geliyor tüm kainatı kalbime sığdırıyorum..
Bencil olduğum zamanlarda kendim dahil olmak üzere hiç kimseleri ve hiçbir şeyi anlamıyorum.Tam bir kapalı kutu oluyor ve iç-dış bütün dünyalara kendimi kapatıyorum.
Tüm kainatı kalbime sığdırmak istediğim zamanlar ise...ah o anlar öyle yüce,öyle sonsuz ve huzur dolu oluyor ki...Hissedebildiğim her şey için dua ediyorum.Görebildiğim, dokunabildiğim değil ruhumda hissedebildiğim her şey için. Bu anlar Yaratanın bendeki en güzel tecellisi oluyor.
Herkesi anlamak, ancak bu tecellinin ruhumda sürekli zuhur etmesinden geçiyor ve maalesef ki fazla uzun sürmüyor. Geçici bir farkındalık, çabucak bitiveren bir genişleme..
Sonrasında yine dar geçitlerden kıvrana kıvrana çıkma çabaları...
Bu bir kısır döngü mü bilemiyorum.Döne döne ilerliyor olmak da mümkün.
Her sorumun kendimde saklı bir de cevabı var bunu biliyorum.İş bu cevapları bulup çıkarmakta ve yaşamakta.
Şimdi başa dönüp bütün bu sorgulamalarımdan bir sonuç çıkaracağım :
Tek pencereden gün boyu hep aynı kareleri izlemek yerine, farklı bakış açılarıyla geniş manzaraları seyre dalmayı ve kapalı bir kutu olmak yerine herkesi anlayabilecek seviyeye ulaşmak için sonsuz güce sığınmayı tercih etmeliyim.
Bunu yapamadığım zamanlarda dar geçitlerin içinde kalmışsam eğer bilmeliyim ki bu darlık zamanları gelecek olan huzurun ve genişliğin habercisidir..
Size sorarım...Zorluk olmadan kolaylık var mı ?
İnşirahın anlamını düşünerek geçirelim zamanımızın bir bölümünü!
Belki okumanın manası da budur değil mi?