Merhaba anne, ben geldim
Zaten hiç gitmemiştim.Bakma sabah işe gidiyorum diye çıktığıma,ayaklarımın nereye bastığını görmüyorum anne.Çaresizlik çok kötü bir şeymiş.Hani kıvranıyorsun ya acılar içinde, yaşlarımı gözbebeğime uğratmadan akıtırken içime ben sadece izliyorum.Bir yok oluşa şahit olmak berbat bir şey anne.Herkes akşam olunca giderken evine,ben acılarının bedenime sevkinin hayalini kuruyorum her gece. Bu nasıl bir sabır algılayamıyorum.Ben lanet ederken senin yaşadığın acılara aldığım her nefeste, bir of bile demeyişine çıldırmak geliyor içimden anne!
Akşam olmasın,gelmek istemiyorum eve.Ne kadar bencilce biliyorum ama dayanamıyorum gidişine,eriyişine… Eskisi gibi olsun istiyorum ben her şeyi. En büyük sorunumun hiçbir sorunum olmadığı günlerdeki gibi.
Kahramanını kaybetmek üzere olan bir çocuğun korkusu var yüreğimde.
Sana yalvarıyorum anne ,kahramanımı sakın öldürme!!!