Bunu okuyunca aklıma geldi eski bir yazım "Son Hak" isminde.. Paylaşmak istedim seninle;

Son hakkımı da kullandım. Artık rahatım. Çünkü önümde düşünecek "başkaları" yok, düşünecek bir tek "kendim" var.

Hayata bir on yıl geç başladım. Aşklara tükettim zamanımı. Hep doğru insanı bulmak için çabaladım ama anladım ki kendimden başka doğru yok. Ne zahmetlere girdim, ne aptallıklar ettim. Kah yağmur altında ıslandım göz yaşlarımlar, kah omuzumun ağrısına kımıldamadım rahatsız olmasın diye. Yeri geldi, öldüm onun için. Hayatımı hiçe saydım. Benim bir canım var demedim, "bir cananım var" dedim. Dedim ya aptallık boyum kadardı benim için. On yıl geç başladım ben hayata!

Kimisi için şiirler yazdım, döktüm tüm dertlerimi bir bir satıra. İnce ince işledim harfleri. Gözlerime bakıpta beni anlamayan şiirlerimi ne yapsındı be? Okuduğunu bile sanmadım. Sadece yazdım. Yazdıklarım kimi zaman hikaye oldular, hayat buldular beyaz sayfalarda. Oysa gerçek hayatta olması için herşeye razıydım. Olmadı. Bir hikaye olarak okuyanlarda kaldı.

Dersin bir gün "beni böyle sevecek birisini hiç bulamadım" diye. Düşün bakalım kaç kez çiğnedin beni bakmak için çevreye. Hayret, çevrede bir *ok yoktu! Ne aradın sen etrafta ben anlamadım ki! Ne içindi beni kandırıp kirli çıkına koymak? Ne gerek vardı elmayı ısırıp gerisini yemeden çöpe atmak. Yazık, çok yazık bana. Dedim ya aptallık boyum kadardı. Bir on sene geç başladım ben hayata.

Son hakkımı da kullandım, bitti! Bundan sonra ne benden sana ne senden bana! Öyle demiş çünkü ünlü şair kendi sevda masalında;

"Bizi seveni biz sevmeyiz. Bizim sevdiğimiz de bizi sevmez. Sonuçta dünya bu, dönmeye devam eder"

ArenA tarafından 9/16/2011 8:34:08 AM zamanında düzenlenmiştir.