Neresinden tutarsam tutayım ne kadar anlamsız göründüğünün farkındayım herşeyin... Söylemek istediklerimden ziyade söyleyemeceklerimin aczindeyim. Geceleri nasıl derler daha sancılı beklemek gibi yan etkileri var, seni herkesin sevdiğinden öte biraz daha eskimiş şekilde sevmenin. Herşey daha kolay olabilirdi, daha sıradan daha birdenbire. Nasıl olsam diye bir benzetmem yok , elimde senin benim herhangi birşeyim olabilmen için hiçbir kaynağım kalmadı. Kullandığım kelimelerin son kullanma tarihleri geçmişti farkındayım, bu farkındalığa sen benden önce varmıştın ya bunu da öğrenmiş oldum. Demek sevgiliye mektuplar yazıp, o çok sevdiğimiz amcalarımız gibi yalansız sevip ne kadınlar sevdim zaten yoktular tarzı baya rafa kaldırılmış. Derin duygular beslemekteyim sana karşı bilmiyorum biliyormusun pek kendimi anlatabilecek zamanım olmadı bundan ziyade daha çok mektup yazdım sana. Biliyorum biliyorum çocuk değiliz, böyle şeyler yapmamalıyım ama elimde değil seni seviyorum...

Belki olurda birgün, ben hiç cesaret edemem biliyorum, bir sandığın en saklı köşesinde en samimi dostum hayat anlatır sana o muazzam hayallerimi, sana bana ve biz olmaya meraklı herşeyi ama herşeyi...

Unutma; ne zaman nerde olursam olayım seni o içimdeki çocuğun annesine beslediği duygularla beklerim gel ve ya gelme...


Y....’e