Şimdi sen dinle bedduamı…
Ahım olsun;
Gittiğin ve alışmaya çalıştığın bensizlik yaramasın sana…
Unutmak bir yana, sevginden bir damla eksilme olmasın…
En az benim kadar sevesin hep…
İsmim geçtiğinde tebessüm olsun yüzünde, tutmaktan isyan ettiğin gözlerin boşalsın bensiz her dakika…
Bak kar tuttu yerler dün gece
Ve bensiz yürüdüğün her bir sokakta çatışma çıksın çocuklar arasında…
Kartopu arasında kal, kimse demesin “durun abla geçsin” diye…
Yaptığın alışverişlerde kazık ye…
Bakamayasın camdan, hissettirmeyecekse her düşen kar tanesi beni…
En hoşuna giden yer, hiçbir yer olsun bensiz…
Yaz geldiğinde donsun iliklerin ve yarı yolda bıraksın seni, birlikte gittiklerin…
Ahım olsun;
Gittiğin ve alışmaya çalıştığın bensizlik yaramasın sana…
Aşkınla şımarttığın bu serseri rüyalarına girsin, böö desin ödün kopsun…
Gece tam kafanı yastığa koyduğunda kapın çalsın ve kimse olmasın.
Tekrar çalsın, tekrar… Postacı olsun çalan; nanik yapsın kaçsın…
Baksana teninde bıraktığım izlere, dokunduğum her bir teline bak saçlarının…
Hala unutmaya kararlı mısın?
Olmazsam, olmasın kırmızı dudakların…
Morarsın parmakların, dökülsün saçların, iki tel kalsın…
Kalan iki teli de inek yalasın…
Ey sevgili;
Kaç acı var içimde sakladığım, kaç mevsim daha sensizliğe dayanırım bilmiyorum…
Ve sen hala beni unutmaya mı çalışıyorsun?
Ahım olsun sevgili;
Hiçbir yerde çıkmasın aklından bu çocuk…
Evde, yolda, yemekte, duşta, uykuda…
Gittiğin ve alışmaya çalıştığın bensizlik var ya,
Elinde patlasın...