Küçücük bir hüzün bulutuna sığdırmak seni sevgimi ,sonra en derin maviliğinde kaybolup gökyüzünün,görmeden, bakmadan, anlamadan tüm diğer bulutları.
Ne rengini ,ne içini görüp geçmek sadece.
Bazen dolaşmak sonsuzluğu, bazen yağmak lapa lapa kar beyazı.
Bazen saklanmak bir güneşin arkasına.Yenik düşüp gecenin koyu siyahına,kaybolup bazen karanlıklarda.Doğmak şafak kırmızıklarında tekrar tekrar.Ama hep hüzünlü,hep kimsesiz hep yalnız..........
Bazen mavi ,bazen siyah,bazende gri, ama çoğu zamanda ebruli.Bir yağmur bulutuyla daima hep yanyana kolkola iki samimi dost gibi ayrılmayan.Arasıra şimşekler çaktıran ışık ışık yağmaya çalışmak için verilen büyük mücadele.yağmur bulutlarıyla tutuşup elele,doyasıya yağmak sağnak sağnak.
Tüm ihanet ateşlerini söndürmek için.Kurak çatlak intikam topraklarında sel olup en derinliklere sızabilmek için,yeni açmış filizleri büyütüp fidan olabilmek için.
Küçücük bir hüzün bulutu olup sevgiyive güzellikleri yazan tüm şairerin gönüllerine ilham olabilmek için......