her insanın ömrü boyunca arzu ettiği,bazen vermeye korktuğu bazende kendisine verildiğinde ürktüğü bu küçücük iki heceli sözcüğün hikmeti ne ola ki ?
uğruna nice bedeller ödenen sermayesi bir damla gözyaşı,küçücük bir tebessümden ibaret olan,gönül mağazasının kalp reyonundan satışa sunulan,bakışlarla pazarlanıp,dudaklarla onaylanan,Allah’ın kullarına bahşettiği ne yüce duygu selidir o...
kimine verirsin değmez,kimine de vermek istemezsin yine de ümidini kesmez.Bazen ömrün yetmez onu ararda bulamazsın,bazen bir nefes gibi çok yakınındadır hissedemezsin...Dalgalı köpürmüş bulanık bir su gibidir korkar da içine girip yüzemezsin,karmakarışık zor bir bulmacadır bir türlü çözemezsin...bazen tam ucundan yakaladım dersin ,ellerin titrer biran bir kuş gibi uçarda yakalayamazsın...En zoruda labirent gibi oluşudur yolunu kaybettirir çıkışı asla bulamazsın...
Bakmayın siz onun küçücük görünmez olduğuna,kimini tahtından indirir süründürür,kimini canından bezdirip kahrından öldürür...Buz tutmuş kalpleri ateşiyle eritir de deli divane semazen gibi döndürür...
Verildikçe çoğalan o saf ve temiz sözcükten niçin korkuyoruz,korktuğumuz duyguyu niçin hissediyoruz...hissettiğimiz o güzelliği paylaşmak adına engeller mi var...Engel yüreğimizin pası olmalı,o pası..kehaneti adından büyük adına sevgi denilen damarlarımızda kan yerine dolaşıp,başımızı döndürüp,tenimizi titretip,yüzümüzü güldüren sevgi silebilir...
Birbirinizi sevin,sevdiğinizi söylemekten korkmayın...Paylaşılan en güzel duygu sevgidir...sevgi adına sevgiyle kalın...
SEVGİ...bir çırpınış,günahsız ağlayıştır,sırrına erişilmez yalvarıştır...