Gece karanlık ,etraf sessiz, ne görünebiliyorum nede sesimi duyurabiliyorum, herkes canın sıkıldığında ara diyor ama yanımdakiler bile sesimi duymazken kime duyurabilirim ki içimdeki çığlığı… Görünmez olmanın peşindeyim ben ;ama öyle olmalıyım ki başkalarına karşı başardığımı kendi içimde de yenmeliyim. Kendimde mutsuzluğumu görmemeliyim. Boğazımı yakarken yudumladığım şarap hissettiğim sen olmamalısın, tek başıma balkonda esen rüzgarın tadını çıkarmalıyım nazik dokunuşunda gelmemelisin aklıma, çalan müziğin melodisini rüzgarın sesiyle birleştirmeliyim, bırakmalıyım mutsuzluğu.
Artık sevmiyorum kalabalığı, mutluluk takliti yapan insanları… palyaço falanda olmak istemiyorum ben yoruldum sadece ben olmak istiyorum, ağlayabilmek istiyorum mesela, babama sarılıp geldim götür beni çocukluğuma demek istiyorum. Ben sarhoş olup yazmakta istemiyorum, aklım yerindeyken düşündüklerimi sarhoşken söylemekte istemiyorum, artık çıkmak istiyorum kimsenin omzuna basmak istemiyorum çıkarken sadece bitsin istiyorum artık, seni sevmemek için sebep bulamazken sevmemek istiyorum….