O değil de;

Kartaldan Küçükyalı’ya kadar uyuzlanarak geldim. Hatta bazıları uyuzluğun dozunu öyle kaçırdı ki, şoförün’10 lira üstü kimindi’ sorusunu üç beş kez tekrarlattıktan sonra özüne dönüp ’benim’ diyebildi.

Herkes aynı minibüsün içindeydi... gibi...

Aslında kimse orada değildi. Çoook çook uzaklardaydı herkes.

Sabah sabah hiç öyle uzak açılamazdım, Bostancı’ya kadar kendimi müziğin ritimine kaptırdım

-bastımda kırıldı iğdenin dalı vay dalı/kötüye düşenin böyl olur hali diller/diller kaymaksın diller diller/açılsın kollar kollar/ne bilsin eller eller/narinay ninaynom narinay

Güzeldi yaa... Bazen farklı sesler farklı renkler iyi oluyor.

O değil de;

Dün filmim başladı, ’Adını Feriha koydum’

Emrullah adında bir züppe ve Feriha adında bir kapıcı kızı... ve komik aileler

Dizideki çocuğun adı Emir de, Minik Emir’imle karışmasın diye adını Emrullah oalarak değiştirdim. Kod adı Emrullah...

O sünepe kız Feriha özünden bir uzaklaşıyor bir uzaklaşıyor... film içinde film yapıyor.

Bide Koray var. Yazık yaa, Emrullah’a aşık olan kıza aşık hemde deli divane. Kız Koray’ı kullanıyor. Koray da farkında ama kızdan vazgeçemiyor. Adı da aklıma gelmedi ya neyse... ama dizideki en güzel kız. Bence esas kız.

Az durun ya kıza ayıp ettim şimdi hem esas kız olsun de hem adını hatılayama! Çok ayıp çok... Gidip Google amcaya bi danışalım.

Unutulacak isim de değilmiş ama hasta ve yaşlı bi kadın olunca insan...

Esas oğlan= Koray

Esas kız= Hande olmalıydı... nazarımda...

Emrullah’la Feriha’nın eline de bi kova bi kürek verseydik, gidip kumda oynasalardı...

N’olurduuuuuuu n’olurduuuuuuuuu!

O değil de;

Ciciş panpişten daha cesur çıkmış. Yürü be ciciş kim tutar seni... idolümsün!

O değil de;

’sabah inan esen seher yeli mi yeli mi/benim gönlüm akıllı mı deli mi diller diller’

O değil de;

İyi bayramlar.