Merhaba aslanım, canım oğlum…
Gün güneşli ama sen yoksun yanımda.
Hastalanırsam beni kim doktora götürecek? Kim araba çağıracak sesim çıkmayacak durumda isem?Doktorları başıma dikecek, hastaneyi ayağa kaldıracak kim? Kim, profesörü yayıldığı koltuğundan kaldıracak, pratisyenin elinden kim kurtaracak beni? Topluma bir şeyler verme adına yorulan kalbime, delik deşik olan kalbime kim üfleyerek müdahale ettirecek? Alnımda biriken gurur, vakar ve asalet terlerini kim silecek baba şefkatiyle!..
Bütün bunlar şaka oğlum.
Ölüme çare mı var!..Padişahlar, Sultanlar, Krallar nerde?...Mezarlarına baykuşlar tünüyor…Canlı mezara koydukları mazlumlardan filizlenen başaklar yedi ceddine söylüyor on altı rekat.
Hani bilekleri bükülmez, sözlerinin üstüne söz söylemezdi ya!..Onlar ölmeyeceklerini sanmışlardı ya!..
Onlar, hanlar, hamamlar, saraylar, malikaneler yaptırmışlardı ya!..
Boş ve be aslanım, canım oğlum, inan sana nazlanıyorum.
Yer değiştirdik.
Ben artık küçük, duygusal, ikide bir ağlayan bir çocuğum.
Yanından bir dakika ayrılamazdım ya!..
Hah, öyle işte!..
Avazım çıktığı kadar ağlarım ha!
Birilerine, tövbe tövbe! Ramazan günü mecalim kalmaz diye korkuyorum.
Dilim döndüğü kadar söyleyeceklerim var çünkü.
Bütün gücümü topluyorum ve avazım çıktığı kadar bağıracağım yakındır!..
Tıpkı senin gibi!...
Yakındır ama, senden korkuyorum be oğlum!..Korkuyorum azarlarsın beni diye!..Kusurluyum, biliyorum, ben yaptım bütün kabahatleri.Sırtıma aldım bayat kumarbazları, anlayamadım.Topluma hizmet veriyorlar dedim gururla...
Özür dilerim canım oğlum, aslanım, özür dilerim!..
Herkesten ayrımsız özür dilerim.
Ama birileri var ya!..O iki metre don satanlardan da beter. Onlardan asla ve asla helallik bile istemem.
Ahirette tanrı onları bana “eşek” diye verse, vallahi binmem oğlum!..
Çocuğum ama sana çocuğum, oğlum.
Gün güneşli, sen yoksun ya yanımda, atıp tuttum yine, bağışla beni…
Affet beni canım oğlum, dayanmadım.
Hala, aslanım Mehmetçiktir, anlayamadım.
Nazlandım işte!..