Göz görüyo hergün...
Kalp ben hissetmiyorum merak etme diyor...
Göz görüyo hergün;özlüyor elleri,sözleri,sarılmaları,umutları...
Kalp ben hissetmiyorum merak etme diyor...
Göz görüyor bakıyor yana yana;İçin için yana yana...
Kalp ben hissetmiyorum merak etme diyor...
Göz hergün gördüğüne mi yansın,görüpte hiç birşey yapamamasına mı...

Gören gözler böyle anlatmıştı acısını...Birde benden dinleyin..

Göz gördü hergün,baktı özlemle,içindeki özlemini azda olsa dindirdi..
Pas tutan kalbim avutmakla geçti onu...
Benim özlemim..
Ahh! benim özlemim...
İşitemedim birdaha onun kalbinden geçen o güzel sözleri...
Duyamadım...
O denli heyecanla atamadı kalbim ondan sora..
Uçmadı sevinçten hiç...
Göz gördü hergün ben kandırdım durdum onuda kendimide...
Hissetmiyorumda ne demekti...
O her baktıgında ona özlemle..Durdum...
O her baktıgında ona,geçmişle ilgili hayalleri getirdiğinde aklına;o gözyaşlarını akıttı,ben o gözyaşlarında boğuldum...
Kör olsaydım demiş...
Ya ben ne yapayıım?
O kandırabiliyor kendisini,gördüğü yeni güzellikle avunabiliyordu..
Ama benim hissetmem gerekiyordu...
Heyecanlarımı tazelemem gerekiyordu..
Ne o dinledi beni,nede ben dinletebildim kendimi ona..

İç savaşımız böyle başlamıştı bizim...
O tutamadı kendisini...
Aşka baktı doya doya eskisi gibi...
Ben çaresiz olacakları bekledim...
O ağladı..
Ben boğuldum...
Ben boğuldum...
O ağladı...
Kaldık yine başbaşa...

Şimdi o da bende tek bir kişiyi düşünüyoruz:
Gelecek olan yeni umutları...
O görmeyi arzuluyor bir an önce...
Ben hissettmeyi...