evreleri vardir sanki asik olmak duygusunun; emekleyip yururken, kosmaya alisip,
bir bastona dayanmis, titrek ellerle buluruz sonra kendimizi..

hatiralarimiz vardir; yillarimiz gecerken, geride biraktigimiz..
kimi kisiler vardir; gelecege giderken, günümüzü geçirdigimiz..
bir de biz variz; bir nefeslik ömrümüzü yasarken, kendimizi unuttugumuz..

duymusuzdur, ne kadar deger verirsek, o kadar deger görürürüz, cumlesini..
hayatimiza katmak istediklerimize, fazlasiyla deger vermek istegimiz,
bundandir belkide; görmek icin o degerden, az da olsa, kendimiz de..

bazen, uçari duygularla karsiliksiz severiz birisini..
hissettigimiz tum duygular onda toplanmis gibidir; baglaniriz ölesiye..

kanimizi kipirdatan bir seyler olur hayatimizda, tek basina omuzlamak isteriz,
ama kalp bir tanedir ya iste, dolup tasar da isler iliklerimize kadar sanki..

sarkilar dinleriz, yazilar yazar-okuruz ya da bir manzara seceriz,
bize eslik etsin diye; O’nda tanidigimiz hersey, her yere dagilmis gibidir cunku..

’imkansiz olan, asktir’ tanimi yanlistir esasinda zira hakaret olur kendimize;
beni bulursan bitecek askim, bulma beni sen yasa, ben böyle de nefes alirim, dercesine..

zaten ask, olan imkani gordugumuzde baslar, gostermek icin devam eder,
gorunmez oldugunu kabul etmemek icin aci cektirip kazinir yureklere..

gelin görün ki herkesin kalp gozu farkli gorur etrafi;
kimi uzagi cam gibi net gorurken, yakininda olup biteni goremez,
kimi yakininda ne var ne yok gorurken, uzagindan gelip geceni bilmez..

herkes bilir bu çarkin nasil dondugunu aslinda; is baskalarina akil vermek oldugunda..
ancak dusunce o askin en derin kuyusuna; o zaman hersey baslar, imkansiz yasanmaya;

sevmek zaten cok zordur ama seviyorumlar soylenir;
biraz buruk biraz gururlu bir agizla..

ona bakmak ve dinlemek, sadece duymak icin bile;
ruya gibidir ama gorulur kapatmadan gozleri her firsatta..

unutmak bir kelimeden ibarettir; eyleme asla donusmeyecegine inanilan..
terketmek, terketmek onu degil; ruhunu alip gitmektir, bedenini birakip geride..

zira unutmak imkansizdir yasanilanlari..ve vazgecilmez olan o degil,
korkmaktir; bir tutam mutluluk buldugun, umudu yitirmekten..

fakat zaten unutmak diye bir sey yoktur yasandigi surece bu devri alemde..
yalnizca bulmaktan gecer ayni hayatta can bulan farkli umutlarla nefes alan varliklari..

ve bulmak aramakla olmaz, yalnizca alismakla olur hatirlamamaya....