-olur ya kimi zaman bagira cagira konusmak gelir insanin icinden..
aczini farkeden her insan gibi,süngüsü sivri dili olan, hakaret silahina sariliriz bazen..
kimi zaman namlunun ucunu en sevdiklerimize, kimi zaman nefret ettiklerimize
ve cogu zaman kendimize dogrulturuz;
sanki zaten aci cekmiyormusuz gibi üzeriz kendimizi..
konustukca dolar, doldukca konusur yerden yere vururuz kendimizi..

-olur ya kimi zaman topuklarini kaldira-vura kosmak gelir insanin icinden..
korkusundan kacmak isteyen, mutluluga kosmak isteyen her insan gibi,
yollarina dökülürüz yasam disi hayatimizin bazen..
kimi zaman kacmak icin yasanmisliklardan, kimi zaman kacmak icin herkesden..
ve cogu zaman bulmak icin kendimizi;
sanki kostukca yorulmayacakmisiz gibi hirpalariz kendimizi..
kostukca yavaslar, yavasladikca kosar da geciririz su kadarcik ömrümüzü..

-olur ya kimi zaman öpe koklaya baglanmak gelir insanin icinden..
kalbini hisseden her insan gibi sevmek paylasmak isteriz hayatlarimizi bazen..
kimi zaman diger yarisi dedigimiz ruh esimizle, kimi zaman dostumuz ailemizle..
ve cogu zaman kendimizle mutlu olabilmek icin acariz tum kapilarini kalbimizin;
sanki kalbimize sigdirabilecekmis gibi baska baska hayatlarin can buldugu kalpleri..
sevdikce buyutur , buyuttukce severiz yureklerimizi..

kimi zaman öyle kimi zaman böyle yasamak ister her insan..
bu yuzdendir tum cabalar..buyuzdendir sevmeler..
buyuzdendir bagirip cagirip sesimizi duyurma istekleri...
yine de ama, tum bunlar olur da hani, yine de biter ya o ömür;
karisir ya oylece, bir avuc yillanmis beden, bir parca topraga;
sanki ’hiç bir onemi yoktu, ben yine geldim sana’ der gibi bize,
calar kapiyi biten hayatlar..

biliriz, biliriz bunu ama yine de ölmeyecekmis gibi yasariz hayatlarimizi;
hem de yalnizca hissetmek icin o sekilde..