biliyor musun ne kadar sevdiğimi seni. acaba düşünüyor musun ki bunları. ben senin yerine de düşünüyorum aslında , sadece senin yerine sevemiyorum kendimi ve ben sensiz olduğumda hiç sevemiyorum kendimi . sanki ben suçluymuşum gibi kızıyorum kendime nefret ediyorum bazen de .. biliyorum sevgilim belki de en masum benim bu aşkta ama seninle olamamanın hıncını kendımden cıkarıyorum . bilmiyorum artık suçu nerde aramalıyım kimde bulmalıyım . zaman geçtikçe, yaşadıkça bir tanecik olan ömrümüzü, sensiz tükettikçe daha da yoruluyorum bu aşkı tek başıma taşırken. bilsem ki boşa değil o zaman sitemlerim olmazdı hayata , sana , kadere , aşka.. ama hayat işte sevgilim belki de bilmeden bekleyebilmek yani gelmeyecek birini beklemek nasıl olursa yada umudunu kaybetmemekte de bütün mesele ,hayallerinden vazgeçmemekte. aslında sevgilim deli gibi sevmek ve yaptığın her yanlışı deliliğe vermek yada ordan burda başlayıp şurdan çıkmak .... karışmak işte netliklerde. sevmek özlemekkk... beklemek seni, delirtmesi sensizliğin beni ve delilikle yaptığım her şeyin aşk denen üç harfin arkasına saklanması sesizce...