Böyle mübarek bir insanı hayatım boyunca tanımadım. Hiç Bitmez şiirleriyle ve dostluğuyla bu hayatın yüzeyinde kaldığım sürece beynimde yaşayacaktır. Şu anda aldığım acı haberiyle ruhum infilak etsede, kalbimde dost bakışlarıyla gülen gözleri var.
2 yılı aşan bir sürede gecemizi gündüzümüze eklediğimiz günlerde yazışarak dostluğumuzu pekiştirdik. Bana ondan hatıra koca bir yürek kaldı. Onu bağrımda muhafaza edeceğim. Keşkelerin geçersiz kaldığı bu günde ağlamakla çırpınmakla çaresiz kaldım. Kime ne soracağımı kimden nasıl haber alacağımı bilmeden yandım yandım yandım.

İki gün sayfaya girmesem bana msj la halimi soran tek dostumdu. Bende hep onu arardım son yazdığım msj a cevap vermemişti. Tatilde olacağını düşündüm .Çünkü bu sene Türkiyeye geleceğni söylemişti. Benimde son bir ay kızımın gelmesiyle tatile çıkmamızdan dolayı siteye giremememden kaynaklanan bir kopukluk oldu. Aklıma hiç gelmeyen bu ölümdü.

Zira o kadar uzun yazışmamıza rağmen bir gün olsun, benim derdimde bu demedi. Üzmek onun görüşü değildi. Aşkla bağdaştırdığı şiirlerinde bile umutsuzluğa sevgisizliğe asla yer yoktu. Hayat doluydu
Beni bu kadar şaşırtan da bu oldu.

Şeker hastasıyım dediğim bir gün bana teselli verdi. Üzme kendini herşeyi oluruna bırak. Herşeyin bir oluru vardı.
Bir ölüme çare yoktu.
Herşeyi idrak etmiş yüce bir kalemdi. Onun adı Hiç Bitmez Serpil Vural dı.

Urfalıydı eşi. Bir oğlu birde kızı vardı. Almanya da, yaşayan Edirneliydi. Şairdi. Özü sözü birdi. Lafa söze bakmayan aldanmayan saglam kişiliğe sahipti. Sanal dedikleri bu yerde tek gerçekti.
Her şiirimde onu aradım. Ve hep favori listesine alırdı. Ödülümü hep ondan aldım.

Şimdi kaybettiğim değerin ölçüsünü yapmak çok zor. Şiirleriyle her zaman kendine has olan güvenini kırbaç gibi şaklatıyordu. Okuyana sadece azim veren mısraları vardı. Yitirilmiş güvensizliklere inanç saglayan yaşam bilinciyle çok zaman sevginin kocaman yüzünü gözlerimizin önüne serdi. Hatalarımızı kavramamıza vesile oldu.
Mısraları öğüt’dü nasihattı.
Ders verdi
Derdini dinletmeden

Bana derdini diyebilirdi.Diyemiyeceğinden değil. Demedi
Üzmemek için... Başka sebebi olamaz

Bu haberin yalan olmasını çok arzuladım. Ve hatta bu kabustan uyanmak istedim. Uyanamadım

Şimdi çok yalnızlığıma çok acılar sinmişken bir acıda Hiç Bitmez canımdan geldi. 1989 yılında 19 Kasımda çok sevdiğim canım ablamı da 39 yaşında kanserden kaybettim.


Ölüm çocuk oyuncağı oldu
Gidenler bir elveda demiyor

Yeri doldurulamayacak bir dostum oldu. Hiç incinmedik Hiç incitmedik

Yarın kahretsem hayata bir mısramda Hiç Bitmez üzülür. Ona her dem saygı ve sevgi bırakacağım.

Bu hayatın kaderine ölüm le boyun eymekten başka çaremiz yok.
Çok çok çok diye başladığı yorumlar gibi Onu çok çok çok özleyeceğim

Unutmama imkan yok

Ailesine başsağlığı dilerim. Yavrularına eşine sabır dilerim.

Ruhu şad olsun







( Bı msj Hiç Bitmez den bana hatıradır.)


Tarih:08 Mayıs 2011 Pazar 11:57:57

nerdesin
hic rastlamiyorum sana sitede.

aklimdasin her zaman.
olmasanda yüregimde varligin daima.

insallah hersey yolundadir

Anneler günün kutlu olsun

güller gönderiyorum sana binlerce hic solmyanlarindan.

öptüm..