Bu gün güneş bir başka doğmuştu.

Bir başkalık vardı.
Uzunca baktı pencereden Kuşlar cıvıl cıvıldı. Ağaç dallarının arasında oradan oraya koşup oynaşıyorlardı.
Neyeydi bu sevinçleri ? Güneş gülümsüyordu yapraklar sallandıkça renkli ışıklar saçıyordu.

Ne güzeldi ne güzellikti Yarabbi.

Yaşlı kadın başını cama dayadı usulca aktı yaşlar gözlerinden daldı düşüncelere.

Gelir miydi çocukları?
Keşke bu gün bari gelselerdi öyle çok özlemişti ki içi özlem doluydu. Kuş misali çarpıyordu yüreciği uzunca kaldı öyle hep hayalinde çocukları vardı.

İki oğlu bir kız ve torunları...

Kapısı tıkırdadı usulcada açıldı.

"Hala kalkmadın mı" diyordu beyaz elbiseli hemşire,
başını çevirip kalktım kalktım diye gülümsedi.

Yine ağlıyor musun niye dertlendin böyle

Yok kızım bakma bana şimdi hazır olur gelirim ardından geç kalmam merak etme.

Biliyorum geç kalmazsında niye ağladın onu merak ettim.

Gelip koltuğa oturdu.

Hemşirede yanına ellerini tutup "çok özledin değil mi çocuklarını"

Evet biliyorsun işte...

Bu gün gelirler mi dersin?

Bilmem gelirler mi?

Dalgın baktı gözleri beni hatırlarlar mı acaba onlarda özledimi ki.

Bak canım buraya geleli bir yılı geçti seni öyle çok seviyoruz ki belki çocuklarının yerini tutamayız ama çok sevildiğini bil dinsin gözyaşların.

Her zaman gelmiyorlar öyle çok aramıyorlar çünkü senin burada rahat olduğunu biliyorlar da ve sevildiğini ondandır aramamaları ne dersin.

Bilmiyorum...
Hadi şimdi güzelce giyin saçlarınıda topla istersen yardım edeyim.

Sağol seninde işin var ben giyinip geleceğim.

İyi o zaman.
Yalnız gitmeden önce ver elini öpeyim bayramın kutlu olsun kadın gözyaşlarını tutamadı sıkıca sarıldı hemşireye ikisi de ağlıyordu benim el öpecek anam yok seninde elini öpecek çocukların ikimizde birbirimize çok benziyoruz.
Ben çıktım yemekte görüşürüz..

Sildi göz yaşlarını giyinip birazcıkta süslendi öyle çok yaşlı değildi ama saçları bembeyazdı belki irsi beklide yaşadığı onca acılardandı bilinmez.

Yemek salonuna girince gördü ki herkes çok şıktı günaydın deyince hepsi bir ağızdan günaydın dediler
Herkesle bayramlaştı sarılıp ağlayanlar oldu kimi buruktu.Kimi gözüyaşlı...

Çiçeklerle süslenmişti masaları.
Ama hepsinin gönlü kırıktı buruk buruktu.
Yoktu çok sevdikleri onlarsız yapıyorlardı bayramı içlerindeki heyecansa bir başkaydı.
Kimler gelecekti ziyaretlerine kimler mutlu olacak kimlerin boynu bükük kalacaktı.

İşte huzur evinde de bayram vardı.

Çalışanlar neşe içinde kutlamışlardı bayramlarınıda
Canlarından kopan çocukları neredeydi gözleri yolda beklemekteydiler...

AYŞE KARAN
--------------------==---------------------------