Bazı günler böyle söz feryad ediyor içimde, suskunluğumu parçalarcasına zorluyor beni. Ben yine suskunluğuma evet deyip, satırlara sarılıyorum böyle. Bugün seni derinden özledi gönül, görmeden gülüşün, yürüyüşün salındı durdu karşımda.Hayalden öteye gidemeyen bir sürü sen ve bir acı içimde.Ve ben seni birkez daha yaraya tuz basar gibi bastırıyorum kızılca kıyamet kopan gönlüme.Ne olur çok görme bana bu kadar uçsuz sevdim diye seni, bu kadar masum ve riyasız sırf bunun hatırına çıksan birkez daha karşıma.Ve bir veda niteliğinde de olsa, ebediyyen gittiğini söylesen de bir kez daha görsem dünya gözüyle seni. Sonra dönsen arkanı ve birkez olsun bakmadan çekip gitsen.Bıraksan hiç tutmadığın ellerimi yine tutmadan oracıkta.Ağlarım belkide gözyaşlarıma inat.. hani bilirsin akmaz ya uzun yıllardır.Sırf senin için, bu büyük sevdan için çağlayana döndürürdüm gözyaşlarımı. Yok canım biliyorum visal yoktur sevdalı yüreğe..Yinede herşeye rağmen her gününde haftanın, sabah gözlerimi açtığımda bir mıh gibi çakılıyor ismin düşüncelerime ve ben ilk seni anıyorum güneş henüz kızılken ufukta.Ve biliyor musun?Vedalaşmak için gruba döndüğünde güneş seni soruyor bana sevdan nerde? Ben yine gelmediğini söylüyorum ve ağlıyor güneş halime akşam grubunun cılız ışıklarıyla.Sana gitme demedim. Şimdi gel de diyemem Öyleyse şunu söylememe müsaade et.! EY.. benim canımın içinde gizli bir sevda gibi uyuttuğum ebediyyet yolcusu yar.. şunu bil ki seni hem yakının da hem çok uzağında ama kalbinin attığı nokta da daima seven biri var. UNUTMA DUASINDA, UNUTAMA ,İNTİZARIYLA..