gece tadında yalnızlık,tereddütlü dostluklardan daha erdemliyse,bırak girsin içeri,ıssızlıgın,kimsesizliğin...

ki yanılsanda zaten kaybetmişsin,çağa terk etmişsin asude zamanların heybetini.ergeç hiçliğin hafifliğini arayacaksın...

hiçlikte durgunluğu,durgunlukta manayı,manada ise yok oluşu bulacaksın.

ağır zamanlarda yaşıyoruz.
ağır aynı zamanda yorgun bir kalbimiz var.

bakarken görmek istiyoruz,gördüklerimiz baktıklarmıza benzemiyor.

iç seslerin yırtıyor kulaklarını her acının onulmaz yaraları kanarken yüreğinde.

acıyı kayıtsız şartsız nakş ediyorsun öteleyerek sevdalarını,özlemlerini...
ki nereye kadar dayanır sınırların bu yangına.

kendine yolculuk yapmana anlam veremiyorlar,hafifce ve yalnız bir yolculuk ölüm gibi geliyor onlara.

hafiflemek ve dinlenmek için özledigin bu yolcuk yok olurken dirimin solugunu üfürüyor ruhuna.

gözlerin üşüyor,yüreğin donuyor,oysa sıcak iklimlerin fırtınasından savrulmuşsun,yalnız ve şaşkınsın.

telaşlı,ürkek ve insanca yol alırken yön levhaların seni aşka çıkarır...
ki alabildiğine onurlu ve yorgun.

Cengiz POYRAZ