Her devirde, her zaman da,
Düştün, yaşadın yüreklerde.
Öldürdün, bedenleri yaktın!
Bazen kısaydın.
Mutlulukla aldattın.
Her dilde söylendin.
Anlatıldın, kitaplarda.
Şiir oldun, roman oldun.
Bazen neşe, bazen hüzün, verdin.
Esirin ettirdiklerine,
İnsanlara, neler neler yaptırdın.
Güzel gözlere, tutuldun.
Tatlı dillere, acı oldun yüreklere!
Zevk oldun bedenlere.
Günah oldun.
Sonsuz bir huzur sanıldın.
Ateş değildin, yaktın!
Su değildin, söndürdün!
Bazen, bir ömür süründürdün.
Hayal oldun, umut oldun,
Beklenen oldun, vuslata dönüştün.
Sen; yıllandıkça değerlenip,
Tadı daha da güzelleşecek,
Bir şaraptın.
Seni koruyacak bir mahsende,
yaşatılamadın!
Sirkeye dönüştün.
Ama kimi tuttuysan,
Gerçek halinle, hiç bırakmadın!
Bazen erken oldu gelişin.
Bazen de, çok geçtin!
Yaşamadan öldürdün!
İmkansız oldun!
Engellere takıldın, büyüdü ateşin!
Engeller aşıldığında,
Göründüğü gibi değildi,
Ulaşıldıktan sonraki yüzün.
Belki sen değiştin,
Belki insanlar nankördü.
Senin, imkansızlığını sevdiler.
Belki acı çekmek istediler!
Tek bir düşmanın vardı, senin.
Bir kurşunda, soluğunu kesen!
Ona, her zaman yenildin.
Nefrete dönüştüğünde öldün!
Belki, çok fazla çeşidin vardı,
Bildiğim, bilemediğim!

Tanıdığım kadarıyla,
Adın aşktı senin...


V.Kayra