bedence erişkin, yürekçe çocuktuk. şiirde türküde savrulup yalın, çırılçıplak bir sevgide buluştuk...

sensizlik ve umarsızlıkla... senin sesini duyamamakla başlıyor sessizlik.

ah sevgili, serçe yürekli güzel;
türkülere tutunuyorum, sesini türkülerde dinliyorum. "yel önünden uçan yaprak/ benden kopar benden kopar/

sel önünde yiten toprak/ benden kopar kopar..." türküsüyle bir yanım sonbahar olup dökülürken, bir yanım çiçeğe dönüyor... "benim kıyametim bana..."

geceyi seni düşünerek, belleğimin en gizli köşesinde düşleyerek karşılıyorum sevgili. gecenin karanlığında

yıldızları, denizin üzerinde bizim için oynaşan yakomozları ortak ediyorum düşüncelerime, düşlerime.

herşeyi ve herkesi sevmek için çıktığımız yolda birbirimize karışırken; varlığını bilmekle yeniyorum özlemini...

şiirlerle, türkülerle kuşanıyorum seni. kendimi savurup yıldızlara sularda buluyorum gözlerini, kır çiçeklerinde ellerini.

biz birbirimiz sevdik sevgili;
ruhumuzda yüzyıllardan süzülüp gelen sevilerin yangını, bilincimizde yüzyıllar sonrasının sevdalarının izi.

ah sevgili, serçe yürekli sevgili;
sesini duyuyorum gecenin içinde, dalgaların en görkemlisinde. ben ırmak ırmak sana dökülüyorum, gecenin en sessiz, gökyüzünün en kalabalık yerinde seni düşünüp, yüzünü düşlüyorum....