1
Yorum
1
Beğeni
0,0
Puan
1021
Okunma
çok fazla yaklaşamıyordu pencereye ,
kırılma noktasına gelen çaresizliğiyle hafifçe araladı perdeyi,
titreyen dudağı ve yaşlı gözleriyle bekliyordu dönmesini ,
O ise ,
dışardaki soğuğa ve karanlığa aldırmadan
daha da karanlığa batmak için bekliyordu ışığın sönmesini,
fakat ,
ne ışık söndü
ne bekleyiş bitti
ne de adam döndü
Aşk,
karanlıkta takılıp yerin dibine düştü!
Servet Afşar
Şiirin sahibi
Cevap Yaz