Fıkralar az kelimeyle çok şey anlatırlar çoğu zaman. Bu gün face book sayfama gelen fıkra da böyleydi ve bunu sizlerle paylaşmadan edemedim.

Bu fıkrayı yeniden düzenleyerek, bayram hediyesi olarak sizlere sunuyorum.


Adam, çok sevdiği kadına şiirler yazıyordu.
Bir gün o kadın onu terk etti.

Adam kadının ardından şiirler yazmaya devam etti.
Daha çok yazdı… yazdı… yazdı… yazdı.
Ve günün birinde, çok ünlü bir şair oldu.
…
Yıllar sonra yolu, kadının yaşadığı kente düştü ve bu kentte büyük bir şiir dinletisi sundu.

Dinleti bittiğinde, uğruna yıllarca şiir yazdığı kadın, kolunda kocası ile adamın karşısına dikildi ve adama;
“Merhaba” dedi.
Adam, ona sıradan birisiymiş gibi baktı.
Kadın;
“ Beni tanımadın mı?”
Adam;
“Hayır, sizi tanımadım”
Kadın;
“ Nasıl tanımazsınız! Uğruna şiirler yazdığınız kadınım ben. Seni şair yapan kadın”
Adam kadının gözlerine baktı ve şöyle dedi;
“Keramet sende olsa, o koluna taktığın adam da şair olurdu.”


Bekir GÜÇLÜER