Biliyorum sana yazmamı istiyorsun… Biliyorum sende benim gibi bu sabah hüzünle uyanmış olabilirsin.. .Ben sanki bu sabah hiç uyanmak istemedim… Kolum ya da gözüm yok gibiydi. Sonra düşündüm...Ben uyumlu biri olduğum halde bana uymayan bir çok şey beni uyumsuz yapabiliyor...Duygusal biriyim senden daha çok..Sonra senin yazdıklarını okudum..Ve yürüyüşe çıktım.
Aklımdan birçok şey geçti… Seni de düşündüm. Beni, sadece seni biraz etkilemiş olduğum için sevdiğini anladım. Gerçekten sevmiş olsaydın beni üzmezdin... Ben de seni uzaklarda aramazdım dedim.
Uzun bir yolda yürüdüm durdum.Ama yol bitse de ben yüreğimdeki güzel yaşama sevincini bitirmedim...Ektiğim çama baktım..Yaprakları çok güzel olmuş..Bir gün o çamı ektiğim yerden alıp babamın mezarına götürüp ekmeyi düşündüm.. V e sevmekten hiç vazgeçmeyeceğimi düşündüm…