İnsan denilen mahlukat, dünya denilen durak, hayat denilen vasıta ve ebedi bir yolculuk. Nereye bu gidiş? Bilir misin ey insan nereye bu gidiş? Yoksa sadece gitmek mi önemli olan? Ya nerden geldiğini biliyor musun? Peki neyiz biz? Başı ve sonu belirsiz bir yolun sadece ortasında rüya gören bir yolcu muyuz?

İnsan için yolun başı bir damla su, yolun sonu bir zerre toprak ve bu geçen zaman sadece bir an. Ama insan, sonsuzluğu küçücük bir ana sığdırmaya çalışan aciz ve ukala bir tanrı. Bu tanrı neyi yaratmak istiyor dersiniz? Elbette fani olduğunu unutarak bâki olduğunu sanıyor ve ölüme karşı geliyor. İşte burada tanrılık başlıyor. Hiçbir tanrı başka bir tanrının önünde boyun eğmez, secde etmez. Tek olanın şerrinden korunmak için inanmış gibi yapar ama itaat etmez. Kendi kullarını yaratmaya çalışır.