KIRDIM KIRDIN KIRDI

’’Neden mi dönüp bakıyorum zaman zaman arkama?

Bir çiçek ezmişimdir belki, belki de bir tohum ekmişimdir farkında olmadan.

Ne bileyim, pamuk şeker çalmışımdır örneğin bir küçüğün ellerinden. Güneş kokulu kaldırımlarda mühürlüdür belki hala gözyaşları.

Bir tual yarım kalmıştır, tamamlanamamıştır bensiz. Ya da bir şiirin son dizesi.

Yanlış bir işlem yapmışımdır bir kalbe. Çarpmışımdır önce, sonra bölmüşümdür lime lime. O gurur çok acımıştır, için için ağlamıştır belki vaktiyle.

Belki yedeği olmayan bir anahtar kalmıştır elimde. Ön kapıdan mutluluğa çıkışı yasaklamışımdır birilerine. Kimbilir, o anahtarın bir de ahı vardır üzerimde.

Çocuk gibi oynamışımdır ateşle. Bir can yakmışımdır. Bir hiç olmuştur okyanuslar bir yüreğe. Bir ses olmuştur bir de soluk, yıllarca ihtiyaç duyduğu su?

Özgürlüğe sevdalı bir kuşun ruhunu yaralamışımdır belki de. Avcıdan kaçar gibi kaçırmışımdır onu mavi göklerden.

Beni bahar bileni, hazanla vurmuşumdur.

Bir açıp bir kapatmışımdır ışıkları.

Bir el bırakmışımdır bir yokuş çıkışında.

Ne bileyim...

...

Arkama dönüp de göremediğim sevdalarım, varsa bir hatam affola.

Beni kıranlar mı?

Sanırım, kırdıklarının bir bardak olduğu düşüncesindeler hala.’’
Serap ERSOY

(Ruhum Güneşten)