’seni çok bekledim sevdiğim...bütün hayallerimi senin için bir buluta asar gibi astım,beklettim.o bulutların nereye gideceği,nereye yağacağı belli değildi.ardınsıra kendını gostermeyen ürkek adımlarla yürüyüp izini sürdüm hep.gölge olmak istemedim yoluna.yazgına çengel olmak istemedim.senin beni tuttuğun uzaklıkta,eteğinde,eşiğinde,yamacındda ,uzağında,ufkunda bekledim;hem ümitli hem ümitsiz;hem sabırlı hem sabırsız bekledim...gerektiği kadar beklersem,benım olursun sandım.vazgeçmedim.çekip gitmedım.sen,bana ilişkin sonsuz bir güvendeyken,ben,sana ilişkin sonsuz bır güvenssizlikte durup bekledım...seni karşılıksız sevdım,zaten aşkın karşılıksız bir şey olduğunu sende öğrendim.umarsız sevdım,kendımı avutarak sevdım.bütün eşitsiz ilişkilerde olduğu gibi,eşitsizliğin zulmune katlanarak sevdim.benim hayallerim var,sana bağladığım,ucuna ömür bağladığım hayaller...seni sonsuz bir zamansızlıkta bekledim...’