Bugün yola çıkmayı düşünüyorum. İnterneti geçtim, siyah beyaz televizyonun bile doğru düzgün göstermediği bir yere. Rahmetli anneannemin memleketteki evine. Orada birkaç eski ahbap ve yıpranmış mezar taşlarından başka bayramlaşacak kimsemiz de olmayacak. Oysa düşündüm ki ne kadar çok kişinin bayramını tebrik edersem, benim için de bayram o kadar mübarek bir şey haline gelir. O sebeple, kendilerini tanımadığım, gerçek isimlerini bilmediğim, ama kalemle yazmaya gönül vermiş olmak itibariyle dünyanın bir boyutunda yan yana bir yaşam sürdüğüm “edebiyat defteri” komşularımın bayramını kutlamadan gitmek istedim.

Dilerim bu önemli ay biterken, hatalarımızın hiç değilse birkaçını geride bırakırız, hayatımıza hiç değilse birkaç küçük iyilik katmak için kararlar alırız. Bayramın öncesi ile sonrası hayatında her şey birbirinin aynı kalıp da ziyan edenlerden olmayız dilerim. Kapı kapı gezmiş de hiç şeker toplayamamış bir çocuk gibi eli boş kalmayız dilerim.

Akideli, lokumlu, badem şekerli, üzümlü çikolatalı bir bayram olsun.
Bayramınız kutlu olsun.