Bak çatlamış dudakların ,çölde kalmış yanmış tenin .Suya hasretmiydin yoksa bir sevenin gölgesinde mi.
Serap sanıp nerelere sığındın.Engin denizler görmüşçesine açılmış gözlerin.O denizler ki akıyordu gözyaşlarına karışarak..
Bak yalnızsın konuşuyorsun hayallerle. Yüzün aydınlanıyor güneşi görmüşcesine. Yanıyorsun yalnızlıktan…Ve kum taneleri bir bir akarken avuçlarından yıllar gibi, sen yoksun yar yanında..

Bak geceler kovalıyor gündüzleri seni ağlatıyor yüzündeki çizgiler.Bir de yalnızlık ve yarin yokluğu..İçini yakan aşk nameleri söyleyen içli ses ,o kimdi? Nerede şimdi?Yoksa taş pilakları kırdınmı gidenin ardından.
Gücü tükenmiş kalbin,takati kalmamış duyguların , onun peşinden koşmaktan yorulmuş ruhun ,miyadı dolmuş eşya gibi atılıvermiş bir köşeye..
Ne oldu gelecek vadeden sözlere ,ne oldu aşk ile yanan yüreklere ? Gitti değil mi? Gitti bir anda veda etmeden.
Gitti ve bitti bu hikaye…