SAKLI KİMLİKLERDEKİ YARALAR

"Her şey çocukken güzeldi" der çoğu kimse. En güzel hatıralar çocuklukta saklıdır çünkü...Hatıra geldikçe gülümseten anılarla dolu çocukluk yılları… Rengarenk çiçeklerle dolu hayatın ilk bahçesi vardır hatırlarında...
"Her şey çocukken yaralandı" der sessizce birileri de… Kendine bile sesi gitsin istemeden… Azınlık değildir aslında bu sesler. Sadece sessizdirler ; çocuklukları ellerinden çalınıp,hayatlarının ilk bahçesine,hastalıklı tohumların ekildiği meçhul kimliklerdir bunlar..
Daha çocukken yaşanan cinsel istismarlar yüzünden tüm ömrü yara alan ve susmak zorunda bırakılan bu sessiz çoğunluk günden güne artmakta…
Toplum içinde yaşanan cinsel tacizlerin yanı sıra,aile içi tacizler de küçümsenmeyecek boyutlarda… Buna maruz kalan kişi ,aile içinde dışlanma korkusu başta olmak üzere şiddet, dayak ve suçlanma korkusuyla sessiz kalmakta.
Sesini duyursa bile,susturulan,yaşadığı tacizlere boyun eğmesine göz yumulan çocuklar ilerde ya çarpık ilişkiler yaşayan insanlar olmakta ya da cinsellikten soğuyarak hastalıklı travmalar yaşamaktadırlar.Ve ne acı ki bunu yaşatanla aynı kandan olma gerçeğini yıkamazlar.
Tacizlerin,tecavüzlerin perde arkasında üstü örtülmekte.Ama o küçük bedenlere açılan yaralardan daha vahimi,ruhlarındaki tamirsiz yaralardır.Bu sessiz çoğunluk ,cinsel kimliklerini daha kazanamadan tanıştıkları kavramda kaybolmaktalar..
Bunu yapan mahluklar nasıl bir ruh sağlığındadır ya da nasıl bir inanca sahiptir? İnsanı diğer tüm canlılardan ayıran şuurdan,düşünme kabiliyetinden yoksun…
Bu varlıklar nasıl insan sıfatıyla gezer? Nasıl rahat uyur,çocuk sahibi olur? Düşünemiyorum...
Bu konunun ses bulması lazım artık ! Sesine yankı bulan kimlikler,en azından tek olmadığını anlayarak cesaret bulurlar. Belki de “artık ben de susmamalıyım” diyerek sessizlik kuyusundan çığlıklar atarak bitirirler işkencelerini.Yaptırımı ağır cezalar verilmeli artık bu suçlara.Çünkü korkuların çoğu bu noktada başlıyor aslında.Aylık cezalar verilmesi ve bu mahlukların kısa süre sonra dışarı salınması , zanlının az ceza alıp,mağdurun can güvencesinin olmaması kilit vuruyor seslere.Git gide büyüyen ve koyulaşan bu yaranın kanı artık durdurulmalı ! Küçücük çocuklar üzerinden zevk duymaya çalışanlara hak ettikleri cezalar verilmeli artık!
Cinayet değil mi bu? Ruhların karanlığa gömülmesine göz yummak suç değil mi? Hayattan çalınan,bedeninden tiksinen,parklarda oynaması gerekirken cinsel obje yapılan yavruların sessiz çığlıklarını duyalım artık ve el uzatalım !
Saklandıkları dehlizden bir çocuğu bile kurtarmak,hayata döndürmek,KIVILCIM başlatmak lazım .
Ateşi yakalım ki dumanımız olsun artık.Yalnız olmadıklarını duyuralım.Çünkü sustukça sıra hep devredecek ve belki bir gün kapımızın önüne kadar gelecek…

SÜRGÜN ŞAİR GÜLŞEN