1
Yorum
0
Beğeni
0,0
Puan
1015
Okunma
Parfüm kokuna denk geldiğim insanları takip ettim elimde olmadan.Burnumun direği sızladı,ağladım.
Aynı annem gibiyim bugün...Domatesi keserken kalbim acıdı.Susarken çok konuştum mesela.Beni düşünmekten alıkoyan bir annem var,onsuz önüme geleni düşünecek kapasitedeyim.Ne değişiyor peki düşününce?
-Hiçbir şey.
Sorunların çözümünü istiyorsun aklından.O da seni düşünmeye sevk ediyor.Yok,bir yararı yok kesinlikle.Daha çok çıkmazlarda dolaşıyorsun o kadar..
Düşüncesizlik ne peki ?
Mmm..Seni andırıyor sanki.Hatta tıpkı sen.Kafamda bitirsem de kolay kolay kalbimde bitmiyor bazı insanlar.Hohladıkça hatırlıyorsun.Sonra..Sonra hatıralar çiziliyor...Ya da öyle bir şey..
Sonra kendime ait hissettiğim şarkıyı açıp uyuyorum.
-Allah seni kahretsin.
Şiirin sahibi
Cevap Yaz