Ödünç alınan son kuruşla ödenen ilk kuruş arasında tabii muazzam bir fark vardır. goethe
Abdurrahman Günay
Abdurrahman Günay

DİLİN MERAMI, MERAMIN DİLİ

Yorum

DİLİN MERAMI, MERAMIN DİLİ

0

Yorum

0

Beğeni

0,0

Puan

846

Okunma

DİLİN MERAMI, MERAMIN DİLİ

Ben dilsiz yaşayamam…
Dilimi kesseler de “dilsiz” yaşayamam!
Anlamışsınızdır meramımı…
Çünkü “dil” meram anlatmaya ayarlı bir sistemdir sonuçta:
“Lisan” diyoruz.
Malum:
Her insan “lisan”ında saklıdır.
Konuş ki, kim olduğunu bilelim:
“Alo, kiminle görüştüm ben?”
“Sizce!?”

Sözcükler, dilin kavram kapları…
Her sözcüğün aynı anda bir sesçil bir de anlamsal çağrışımı var en az.
Doğru!
Ama sözcükler, diğer sözcüklerden de, söz söyleyenden de bağımsız değil!
Sözlüğe bakan, sözcük mezarlığını ziyaret etmiş gibi olur.
Çünkü, sözcükleri ete kemiğe büründüren toplumsal hayatın kendisi…
Bu yüzden, on çeşit “evet”, on çeşit “hayır” var tonu, vurgusu farklı!
Şu halde, yirmi farklı sonucu mu olacaktır “evet” ve “hayır” demelerimizin?
Yerine göre: “Evet!”
Bazen, keşke “sesli oy pusulaları” kullanabilseydik seçimlerde diye hayıflanırım.
İktidardakilere “kesin evet” ve “kesin hayır” aralığındaki “biraz” , “olabilir” , “mecburen” ve “kerhen” oy renklerini hatırlatırdı özdenetimi işletmeleri için belki.
Sonuçlar açıklandı, sorduk:
“Oyunuz!?”
“Size yetecek kadar!”


Sözcükler dedim de…
Bir başka dünyadır varlık adları.
Yer adları tarihle buluşturur toplumları, insan adları kültürle daha ziyade.
Misal…Hep söylenir:
Eski kültürümüzde çocuk, adını söke söke alırdı!
Mesela, boğaya dünyayı dar etmenin karşılığıydı “Boğaç!”
Uzun zaman böyle gitti bu gelenek.
Her devrin, her kültürün model insanı da, moral değerleri de farklıydı şüphesiz.
Osmanlı’dan beridir, ana-babalar veriyor artık çocuğa adını; baskın kültürün izleri, kodları olarak.
Yani bir insanın adıyla bir devri eşlemek mümkündü düne kadar.
Lakin bugün başka!
Bana göre, insan adlarından “insan”a varılabileceği tezi artık iflas etmiştir!
Günümüzde konuştuğumuz dil de, konuşan insan da, dağılmış gibidir!
Ne yazık ki, ne İmparatorluk kültüründen, ne de Türk-İslâm terbiyesinden ilhamını alan; zevkleri, söylemleri ve değer yargılarıyla, bize ait olmayan yoz yaşam modalarının kuşatması altındayız.

Ama ileriye dönük asıl kaygım şu:
“Adın ne çocuğum?”
“Fatoş İlayda Corç!..”
Bilmem anlatabildim mi?


Paylaş:
(c) Bu yazının her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir. Yazının izin alınmadan kopyalanması ve kullanılması 5846 sayılı Fikir ve Sanat Eserleri Yasasına göre suçtur.
Yazıyı Değerlendirin
 
Dilin meramı, meramın dili Yazısına Yorum Yap
Okuduğunuz Dilin meramı, meramın dili yazı ile ilgili düşüncelerinizi diğer okuyucular ile paylaşmak ister misiniz?
DİLİN MERAMI, MERAMIN DİLİ yazısına yorum yapabilmek için üye olmalısınız.

Üyelik Girişi Yap Üye Ol
Yorumlar
Bu şiire henüz yorum yazılmamış.
© 2025 Copyright Edebiyat Defteri
Edebiyatdefteri.com, 2016. Bu sayfada yer alan bilgilerin her hakkı, aksi ayrıca belirtilmediği sürece Edebiyatdefteri.com'a aittir. Sitemizde yer alan şiir ve yazıların telif hakları şair ve yazarların kendilerine veya yetki verdikleri kişilere aittir. Sitemiz hiç bir şekilde kâr amacı gütmemektedir ve sitemizde yer alan tüm materyaller yalnızca bilgilendirme ve eğitim amacıyla sunulmaktadır.

Sitemizde yer alan şiirler, öyküler ve diğer eserlerin telif hakları yazarların kendilerine veya yetki verdikleri kişilere aittir. Eserlerin izin alınmadan kopyalanması ve kullanılması 5846 sayılı Fikir ve Sanat Eserleri Yasasına göre suçtur. Ayrıca sitemiz Telif Hakları kanuna göre korunmaktadır. Herhangi bir özelliğinin kısmende olsa kullanılması ya da kopyalanması suçtur.
ÜYELİK GİRİŞİ

ÜYELİK GİRİŞİ

KAYIT OL