Dün gece yine dopdoluydum seninle, nefesin sanki nefesime karışmıtı hayallerimde. Yine ellerini ben tutuyor, saçlarını ben kokluyordum, sen yine başını benim omuzuma yaslıyordun... Bilsemde bütün bu mutlulukları şu an başka bir erkeğe yaşattığını, hayallerimde sen hep benimsin, benim kalacaksın. Bilmiyorum, oda ellerini tuttuğunda kalbin benimleyken ki gibi heyacan doluyor mu, gözlerine baktığında sende onun gözlerinde kayboluyormusun, sana seni seviyorum dediğinde ben de, ben de seviyorum diyor musun...? Bazı geceler olduğu gibi dün gece de sıkıştı yüreğim, anladım sen yine onunlasın, yine ellerin ellerinde, gözlerin gözlerinde. Siz muhabbetle, neşeli sohbetler içindeyken, bunu hisseden yüreğim kan ağlıyor, gözlerimden yaşlar süzülüyor ve inan huçkıra hıçkıra dakikalarca ağladım, susturamadım yüreğimdeki feryadı. O an yüreğim acırken bile tek dileğim mutlu olmandı. Mutlu ol ki çektiğim acı boşa olmasın, mutlu ol ki yüreğim dayanacak bir sebep, tutunacak bir dal bulsun... Şu an radyoda çok güzel bir aşk şarkısı çalıyor, tamda bizi anlatan, ve bende ona eşlik ediyor, şarkıyı sana, senin hayaline söylüyorum, “Bitti mi hikayemiz, bu ne biçim son böyle, değmezmiydi sevgimiz, savaşıp direnmeye?” Evet bebeğim, değmezmiydi...?

ertan kalay - ardahan