Sorsan..herkes çok iyi..herkes duygusal,herkes mantıklı, herkes iyi niyetli, kimse bencil değil, kimse birbirinin kuyusunu kazmıyor..ve kimse karşısındakine zarar vermek taraftarı değil..
Bir çok olay olurken etrafımda düşünüyorum; acaba kimse kötü biri değilken ve herkes iyi olmaya yeminliyken, kim neden oluyor, bunca şeye.?

Ve biz birbirimizden neden nefret ettik, sevmek çok daha kolayken..

İnsanlıktan çıkmak neden bu kadar caziptir ve neden bu kadar prim yapar..hayvanlardan korkan nicelerimiz, evet biz, içimizdeki hayvanlar daha mı zararsızdır sadece ısırmadıkları için…ve biz sadece asıl bizim olmayan bedenimizdeki noksanlıklardan mı korkarız…ama önemli değildir mesela kafamız çalışmasın, beynimiz olmasın, içimizde küçük fitneler biriktirelim, kalbimizden hiç iyi bir şey geçmesin ama olsun varsın dışımız sağlam olsun, bedenimiz sağlam görünsün..taş gibi duralım..yaralarımızı göstermeyelim, sağlam duralım, hiç üzülmemişiz gibi yapalım, ya da kimse bizi üzmemiş gibi..

Ve sorsan..olmamış gibi, yapmamış gibi, üzülmemiş gibi duranların hepsi, çok şey yaşamışlardır..içleri eziktir..ve hasiktir..

Bana sorsan alacakları tek cevaptır..

Çünkü onlar çok üzülmeyip çok üzenlerdir..
Çünkü onlar çok ağlamayıp çok ağlatanlardır..
Çünkü onlar çok yıpranmayıp çok yıpratanlardır..
Çünkü onlar çok alıp az verenlerdir..,
Çünkü onlar mutsuz edip mutlu olanlardır..
Kendilerini en akıllı zannedip en zavallı olanlardır..
Ve onlar..ahh onlar..ahh siz..
Hangi ara bu kadar sizsizleştiniz?...