.......
Çocuktum,kaç yaşındaydım hatırlamıyorum ama ilkokula gidiyordum ve hala "R" harfine "Y" diyordum. :))
Balkonda oynarken babamın geldiğini gördüm elinde siyah bir poşet vardı gittim sarıldım ona merak ediyordum elindeki poşette ne olduğunu.Poşette küçücük pembe ayakkabılar vardı benimdi onlar çok mutlu oldum hemen giyindim ve sokağa çıktım evimizin yakınından dere geçiyordu gidip dere kenarına oturdum, balık tutan çocuklara ve gözümü alamadığım ayakkabılarıma bakıyordum bacaklarımı dereye doğru sarkıtmış ayakkabılarımı ayağıma giyip çıkarırken sağ ayakkabım suya düştü; yavaşça dibe doğru süzüldü dupduru suyun içinde ayakkabımı çaresizlikle izliyordum onu alabilecek cesaretim yoktu balık tutan çocuklardan yardım istedim geldi uzun sarı saçlarımı okşadı ve "merak etme alırız dedi"ve gülümsedi endişeli gözlerle onu izliyordum uzunca bir ağaç dalını uzatıp ayakkabımı aldı ve bana uzattı sessizce aldım başımı önüme eğdim hiç bir şey söyleyemedim gözlerim dolu olduydu ve orada insanın sevdiği bir şeyi kaymetmesi onu uzaktan izlemesi ve ulaşamaması çok zor ve bir o kadar üzücüydü.....kelimelerin düğümlendiği yer.... :(( KAYBETMEK İSTEMİYORUM