Gidemedim....Ne pazara nede kapının dışına bile.Yorgunum hemde çok yorgun...Bedenim sanki bin parçaya bölünmüş,her bir parçamın yeri değiştirilmiş gibi uyumsuzlukiçindeyim.

Günlerdir başımda boynumda boğazımda korkunç ağrılarla uyanıyorum.Hele boğazımın yumru yumru şişlikleri ve nefes boruma baskı eden ağırlığı yok mu mahvediyor beni.Yutkunmakta zorluk çekiyorum.Yemek yiyemiyorum kaç gündür.sadece sıvı şeyler.Halsizim.Durumum gittikçe kötüleşiyor.Sol kulaktada ağrılar başladı.Çilehanemde zor günler geçiriyorum.Burada sessizce ölümü beklemektense bir doktora görünmeliyim.Tam her şey yoluna girmişken.Tam parçalarımı bir araya getirip hayata yeniden sıkı sıkı tutunmayı başarmışken bu neydi başıma gelen diye hayıflanıyorum kendime.

Günlerden perşembe...İki araç değiştirip tıp fakültesinin yolunu tutuyorum sallana sallana.Adımlarım gittikçe ağırlaşıyor.Bedenimi bazen taşıyamaz hale geliyorum.K.B.B dan aldığım randevu sıram gelince içeri girdim.Az çok tahmin etmiştim kendimdeki değişikliği ama bir uzmanın görmesi tahminimi sonuçlandıracaktı bilimsel olarak.Muayene ve ultrasyon sonucu boğazda taşlaşmış modüllerin olduğu tespit edildi.Parça alınıp oluşan timörlerin iyi veya kötü huylu olup olmadığı hususunda karar verilecekti.İyi.... yada kötü..

Gözlerimden akan yaşlara engel olamadım.sağnak halinde iniyorlardı yanaklarımdan aşağıya.Uzun zamandır bu tür bir duygu sağanağı yaşamamıştım.Eh işte sonunda yıllardır yaşanan travmaların patlak verdiği nokta boğazım olmuş kötü bir hastalığın habercisi olarak bana geri dönmüştü.

Dayanabilecekmiydi bu kadar strese .Ya kötü çıkarsa???Hadi canım iyidir diyordu içimden yükselen ses.İyidir korkma sen.Zaten en zor anlarımda bile o içimdeki ses hep beni teselli etmemişmiydi.Gözüm uykusuzluktan ağlamadan kan çanağına döndüğü günlerde bile beni hep aynaya baktırıp güldürmemişmiydi..Şimdi yine sesleniyordu.Yok birşey..Huzurlu ol diye..Seviyorum onu...

Ağrı kesici ve ilaçlar sayesinde biraz daha iyiyim.Nefes almaya başladım en azından.

Parça alınacak......Korkuyorum.Biliyorum içimdeki ses bu defa beni kandırıyor hissedebiliyorum bunu.Bir hafta sonra tekrar fakülteye gittim.Profösör tekrar muayene etti..Bu riskli bir amaliyattı.Ses tellerimi dahi kaybedebilirdim.içimdeki ses ya boşver şarkıcımı olacaksın kaybedersen kaybet o kadar konuşmayan dilsizler var katılırsın aralarına diye sanki benle bu defa dalga geiyordu.Ama yinede beni güldürmeyi başardı.Kız seviyorum seni...

Ailemden çevremden çok uzaklarda kimsenin bilmediği bir yerdeydim.Tek başıma...İç dünyama tekrar döneyim,kendimi sorunlarımdan uzaklaştırayım yerine ona yakınken bunu başarayım derken,tam da kurtulmuş hayata yeniden tutunmuşken yeni bir sorun yeni bir hastalık yakama yapışmıştı.Bu bedenimin benden alıp veremediği neydi acaba.Diğer hastalığım gönül yarasıydı çaresi sadece bendeydi ve tedavide etmiştim şükür kendimi.Tekrar insanlara güvenmeye başlamış Yeni bir hayata hazır etmiştim kendimi.Ama bu durum farklıydı.Buralarda tek başıma tedavi edebilecekmiydim kendimi mücadele edecek gücü bulacakmıydım kendimde..

Moral gücüm sıfırlandı yine.Yine dünya tersine tersine dönüyor.Çevremde dost bildiğim,bana dost olan kimse yok.Bu bir gerçek gönül yarası aldığımda anladım yıllardır asalaklarla yaşadığımı.Keşke bu yarayı uzun zaman önce almış olmadığıma hayıflanıyorum bazen.Onları çevremden uzaklaştırdığımda daha döğrusu ben onlardan uzaklaştığımda nasıl şaşkına dönmüşlerdi .Gülümseyerek anıyorum onları artık

Onlar birer zavallıydı bir ikisinin dışında.Ama ya çaresizlikten bende zavallı durumuna düşersem..Beynim beni yerden yere vurmaya başladı yine.Hep olumsuzlukları getiriyor önüme.De git diyorum ona.Git ve beni halime bırak sağlıklı düşünmek zorundayım.Önemli bir konu hakkında karar vermek durumundayım.Ben bu hastalığıda yenerim diyorum sonra kendi kendime.Aslında içimdeki ses fısıldıyor bunu yine ağrıyan kulağıma doğru.Sen bunuda yenersin nice badireler atlattın bu hayat yolunda,neleri aşmadı ki bu yürek nice yükleri atmadımı ki sırtında bayır aşağı bu beden.Bunuda yenersin.Sen bir ulu çınarsın.Bir gedik daha açılmış bedeninde ne çıkar.Kollarınla dallarınla damarlarınla yine sarar sarmalarsın yaranı.İçim rahatlıyor biraz.Seviyorum kız seni.(Ben bir ulu çınarım adlı kitap çalışmamdan bir bölüm.Her hakkı saklıdır.Alıntı yapılamaz.Asyacan.Nermin Devrimci.01-08-2011