otobüs şehrin kalabalık yollarında ilerlerken ardında bıraktıkları için otobüsün radyosunda çalan türküyü hediye ediyordu..
ardı olanlar bundan haberdar olmasada..
kaldırımlara kaldıramadıkları gönül yüklerini bırakmak için elleri cebinde düşünce harmanında düşlerini harmanlayan insanların ardıdan baktı uzun uzun...
boynu bükük hayallerine benzetti her birini..
geçmişini nakış nakış işlediği saatine baktı...
saat yine yediyi gösteriyor olmasına rağmen sevda saati O’nu göstermiyordu..
yediden O’na O’nsuz akıyordu zaman..
her zaman içinde onulmaz bir amandı..
şimdi kaldırımlar aldırmaz ona..
bir ahh çekti.. düşündü:
"sen biten sevdanın gideniyken ben biten sevdanın yiteniydim. şimdi beni bıraktığın yollarda sende kalan beni aramaktayım baktığım herşey senken nasıl bulunur bir ben düşünmekteyim".

yarama YAR desem yüreğim yar’a bağlar mı? "



ZELİHA KÖÇ