___________Sen giderken ben hiç ağlamadım ki!....
___________Acıtmadı ki canımı içerisinde sadece sen ve ben olan öykümüzün gidişinle bitişi....
___________Biliyordum artık, o gün gözlerinin hapishanesinde son kalışımdı. Misafirliğim son buluyordu. Azat etmişti gözlerin gözlerimi ve tümüyle beni, benliğimi. Konuşmasan da anladım işte anlatmak istediklerini.
___________Sessizce sadece hislerimle dokundum, yüreğimde seni barındırdığım o gizli köşeye. İçimde sana dokunamamanın verdiği büyük sancıyla anladım ki artık yaşanacakları durduramazdım.
___________Mağrur edamla, duygularımı hiçe sayıp kaldırdım gururlu başımı. Gülün kendinden de narin olan gül dalına; dikeni bile zerafetinden bir şey kaybettirmiyordu. Sustum....
___________Sızım sızım bir sızı inletti ayrılığın adı olan o geceyi. Usulca kalktın. Son kez kilitledin gözlerini. Sonra da tüm hayallerimi, geleceğimi, ümitlerimi de yanına alıp gittin... Ve ben en sevdiğim varlığa, neşeme, minnet duyguma, fedakarlıkta sınırım olmayana, gülen yüzüme... gitme diyemedim. Tutuldum.
____________Gidişinle birlikte ruhum emsalsiz bir ölüme imza attı. Peşinden bir şarkı gibi şiir tutturdum:
Kalp acısıdır bu bilinmez.
Göremezsin ki gözle görülmez.
Duymak istesen de işitilmez.
Ellerinle bile hissedilmez.

Kaybettiğinde onu anlarsın.
İçin için kor gibi yanarsın.
Aşk acısından kaçamazsın.
Ömrünce asla anlayamazsın.

Boşuna mıdır onlarca şiir.
Ağırlığını çok iyi bilir.
Hayal gerçekler içinde erir.
Mutluluğun başında aşk gelir.

GÜLE GÜLE HERŞEYİM........................