1
Yorum
0
Beğeni
0,0
Puan
903
Okunma
Yalnızlık, örüşmüş saçlarıma dolanır da,acı çığlıklarımı duymaz hiç.
Yağmurlar hangi caddede çapkınlık yapar kaldırımlar susmaz hiç .
Bu gün bir takvim yaprağı daha akarken ben ölümün yaklaşmasına seyirciyim yalnızca.Yağmur yağarken gönlümün sofalarına,aldırış etmez içimdeki ’can’lar.Ve dışarı sızmasın diye yaş kapalıdır gözlerim daima.
İşte bu gün bana göre gayet sıradan bir gün.
Unutulduğumu anımsamak için gayet güzel bir gün.
Ve gözlerimi kapamam gereken hiç bir neden yok,izleyebilmek için sessizliği,gözlerimi uyandırmam için son gün.
Beni bu halde görme anne!
Sen gitmeden önce uyarmıştın beni,bu güneş bu ay,bu karanlık,bu’gün’ sahipsiz değil demiştin.Şimdi başım önde kaldırım taşlarıyla muhatap yırtık ayakkabılarım...
Bu YALNIZLIK peki sahipsiz mi anne?
Cevap Yaz