Uç uç böceğim, annen sana terlik, pabuç alacak… Sen yeter ki uç böceğim. Sen uçarsan hem benim şansım olmuş olacaksın, hem de annen sana terlik, pabuç almış olacak. Yani uçarsan ikimiz de karlı olacağız. Benim dileğim olacak, senin de yepyeni, gıcır gıcır, heybetli bir terlikle pabucun…

Sen, kırmızı üzerine yedi tane siyah beneği olan, kanatlı, uçabilen, minik bir böceksin… Uğur böceği… Benim nasıl olduğumu ise boş ver, insan olduğumu bilmen yeterli. Bir inanışa göre Adem’le Havva’nın torunlarıyız, başka bir inanışa göre ise maymun ırkından gelmişiz, hatta diğer galaksilerden geldiğimizi söyleyenler bile var… Aslında bu konu tam açıklığa kavuşmuş değil. Zaten şu sıralarda da akademisyenler haricinde pek kimse bu konuyla ilgilenmiyor. Sorunlarımız başımızdan aşkın. Kökenimizden çok “kim olduğumuz” önemli bizim için. Bizler yani insanlar sizin de yaşadığınız gezegenimizde düşünebilme yetisine sahip tek ırkız; en azından ben öyle biliyorum. İnsan ırkı olarak binlerce yıldır epey hareketli bir süreç yaşadık. Savaştık, göç ettik, yeni ülkeler, toplumlar kurduk…

Aslında çok daha öncesi de var. Ateşi, tekerleği ve yazıyı keşfettik ilkin. Bütün keşiflerimizin, ilerleyişimizde çok önemli katkıları olmuştur. Örneğin yazıyı keşfetmemiş olsaydık ben seninle bu şekilde cümlelerle paylaşamayacaktım…

Biraz da bize özgü duygularımızdan bahsetmek istiyorum. Severiz, aşık oluruz, nefret ederiz, ağlarız, hüzünleniriz, özleriz, yalan söyleriz, riyakarca davranırız, merak ederiz, arzularız… Aslında bu duyguların hepsini birden gösteremeyiz tabi, belki bir kaçını aynı anda… Ama her davranışımızın altında bize özgü duyguların altındaki nedenler saklıdır. Mesela hüzünlenmemiz için özlüyor olmamız gereklidir. Birine aşık olmuşuzdur ve uzun bir süre kavuşamamışızdır. Kavuşmayı, beraber olmayı arzularız ihtirasla. Ve tüm bunları düşünüp, hüzünleniriz, belki daha sonra ağlayabiliriz de… Yani tüm duygularımız birbiriyle ilintilidir aslında. Tıpkı şu anda seninle benim aramdaki ilişki gibi…

Seni aslında eskiden beri tanıyorum. Pek çok kez gördüm. Hatta elime de aldım ve seni çok sevimli bulmuştum. Aslında sevineceğin bir şey söyleyebilirim laf arasında; seni türümüzden bir çok insan sevimli ve şirin buluyor. İlk nasıl ve kimin dediğini bilmiyorum ama sana “uğur böceği” demişler. Gerçi bunu biliyor olmalısın. Sonra yine kimin çıkardığını bilmiyorum ama senin hakkında bir tekerleme yazmışlar: “ Uç uç böceğim annen sana terlik, pabuç alacak…” Daha çok çocuklar söyler bu tekerlemeyi. Konu şu : Mesela seninle biri karşılaştı ve sol işaret parmağının ucuna kondurdu. İşte o an, seninle ilgili tekerlemeyi söyler. Eğer sen hemen o anda uçarsan, o kişi dileğinin olacağına ve senin şans getireceğine inanır. Anlayacağın yaşamımızda önemli bir yerin var, çünkü bizim için uğur, şans kavramları oldukça önemlidir. Size böyle bir misyon yüklendiği için ne derece sorumluluk hissettiğinizi bilemiyorum ama, şu ana kadar net bir tepki göstermediğinize göre ortada bir problem yok galiba…

Aslında dedim ya, insan oğluyla sizin aranızdaki ilişkide “alan memnun, veren memnun” olduğunu düşünüyoruz. Siz bize şans vaat ediyorsunuz biz de size uçtuğunuz takdirde annenizin size terlikle pabuç alacağını…

İşte sen de, ben “uğur” konusunu düşünürken aklıma düştün. Seni geçmişten beri bildiğim ve sempati duyduğum için de bu vesileyle sana yazmak istedim. Umarım bana kızmamışsındır.

Cümlelerime burada son vermek durumundayım. Lütfen tüm arkadaşlarına sevgimi ilet. Umarım sizler bize, geçmişte olduğu gibi şans dağıtmaya devam edersiniz. Şimdi seni sakıncası yoksa incitmeden, işaret parmağımın ucuna alacağım.
“Uç uç böceğim annen sana terlik, pabuç alacak…”

İsteğimi kırmayıp uçtuğun için teşekkür ederim… Umarın sen de en kısa zamanda düşlediğin gibi, seni mutlu edecek terliğe ve pabuca sahip olursun. Güle güle uğur böceği, uğurlar ola…

Oktay COŞAR