en beğendiğimiz kıyafeti elimize alırız ve arkadaşımıza ya da aile bireylerimizden birine dönerek :
-nasıl , güzel olmuş mu ? ...
servis masasındayızdır.menüde en sevdiğiniz yemeklerde vardır hiç sevmedikleriniz de .. ve garson gelir :
-ne istersiniz efendim ?
arkadaşımız ,sevgilimiz yahut her kimse işte ona dönerek :
-sen ne istersin , ne alalım ? ...
deli gibi aşık oluruz..
uğruna canımızı verebileciğimizi söyleriz herşey herşey herşey ..
hiçbir engel yoktur
ama yakın bir arkadaşımıza (yine ve tekrar tekrarda tekrardan) :
- acaba kabul eder mi ? ...
siz hafızanızı kullanıp çoğaltın ..kimseye sormadan kendiniz..örnekler çokça mevcut ..
vs vs vs
daha ne kadar gidecek,sürecek bu güvensizlik.kendimize neden güvenemiyoruz.zevklerimize isteğimiz tercihimiz sevgimiz herşeyimize.
tamam küçükken annemiz giydirmiş olabilir kıyafetlerimizi..
altımızı değişmiş bizi yıkamış ve istediği yemeği yedirmiş olabilir ama nereye kadar ..???
’kendini beğenmiş’ sıfatını taşıyan her kimse onunla tanışmaktan biraz çekiniriz çünkü aramıza önyargı girer ve bayağı bir yer tutar..
hatırlayın
’kendini sevmeyen insan kimseyi sevemez’
kendine güvenmeyen insan da kimseye güvenemez..lafta kalır..sadece lafta
kendini beğenmeyenin başkasını beğenmesi ise nafile bir kendini başkasında arayış çabasıdır..
kendini kendinde bulamayan varsa
yahut kendini beğenmeyen
beğenemeyen
beni beğensin
belki bende kendinden bir parça bulur
büyük bir parça(insan gibi)
ve farklı olmadığımızı anlar
çünkü bende de burun var
ve bükecek bir güç çıkmadıkça
dikine gidiyorum
..
hayırlı işler ....!!!!