Yâren,
Yazmış olduğun mektubu okudum az önce.
Ucunu yaktığın, arasına kurumuş bir gül sıkıştırdığın mektubu.
İlk tanıştığımız günü,ilk bakışmamızı, ilk tokalaşmamızı ve ilk olan her ne varsa kalbe kazınan,
Satır satır okudum kaleme aldığın her satırda gönlümün yazgısını..

Hafiften kenarını yakmayı denemişsin kağıdın ama geri hemen söndürmüşsün,
Belli ki tutuşup gidecek sandın, öncesinde yazdığın tüm mazimiz.
Ama gereği yoktu, yüreğimizin her sokağında onlarca kandil yaktık biz seninle.
Bazı cümlelere nokta olmuş göz yaşın, bazı cümlelere ise gülücük bırakmışsın iki nokta ve altına bir hilal..

Geçen 6 senenin muhasebesini yapmışsın sanki benimle.. Ne zaman darılmışız, ne zaman barışmışız,doğum günümüz, unuttuğum sevgililer günü hediyen ve tuhafta olsa tatlı bir hatıraya kadar; senin bilet aldığını bi an unutupta hareket edecek olan metroya binişime kadar bir bir yazmışsın her kareyi.

Ah Yâren, ah sevgili, şu an yanı başımda birlikte okuyormuşuz gibi sesinden dinliyorum her satırı..

Gözlerini öpsem bir defa o hayalin..

ve devam ediyorum okumaya..
Bana almış olduğun bir kazağın tesadüfüne değiniyorsun.Geçen sene aynısından aldığın kazağı, nasıl olurda yine aynısını almıştım diye yazıp gülmüşsün, güldüğümüz gülüştüğümüz ânı paylaşmışsın benimle..
Ertesi gün değiştirmek istediğimizde hele birde adamın " hepsi aynı hanım abla " deyişi, işte o an zor tutmuştuk ikimizde kendimizi..

Off be sevdam, ne gereği vardı ki şimdi bu kadar şeyi hatırlatmaya.. Tamam dalgındım, gözüm senden başka bir şeyi görmüyor, senden başka bir varlığı olayı aklında tutmuyordu biliyordum ama bunların ne gereği vardı birlikte mutluluğumuz bâkiyken..

Can Yârim,geceye düşmüş yazılar. Elektriğin kesik olduğu için ay ışığında yazdığını belirtmişsin. Birazda kargacık burgacık olmuş hizası ama genede her cümlen bir yıldız gibi ışıl ışıl oluyor gözlerimde.. Benim Can Yârim,yârenim,meleğim..

Hece hece okudum bizi,kaderimizi, hüznümüzü, yazgımızı..

Ama Gül Yârim söylesene biz birbirimize emanet değil miydik,emanetini yüreğimi neden şimdi hibe ettin ki zemheriye..
üşüyeceğimi, yüreğimin üşüyeceğini bilmiyor musun,
Bilemedin mi de, bir köşeye iliştirdin bu mektubu bana bırakılmak üzere!!!..

Gönül Yârim,biliyorum yattığın yer soğuk,yanlız ve sessiz.
Şu an ağlayışım kadar sessiz ve kimsesiz..
İstedim ki seninle birlikte okuyayım, mezarının başında dua gibi usul usul, ıslak ıslak okutayım sana da yüreğimizi..

Ağlama Güzel Yârim,bak ben gülümsüyorum, toprağını okşayıp öpüp kokluyorum. Kabanımıda örttüm üzerine üşümezssin.

Seni çok ama çok seviyorum.
Yârim, Can Yârim, gözlerinden öpüyorum seni!!!
Gül Kokulum benim...!!!


Hasan BOYRAZ
10.08.2011