Özlemi ayrı olur onca mutlu günden sonra düştüğü enkazdan kurtulup ;mutluluklara tekrar yelken açmak.Ama bu sefer daha bilinçlisin.Artık yüzüne gülümseyen herkesin gerçek dost olmadığını biliyorsun.Artık sen hayatında dost görünümlü düşmanların da var olduğunu biliyorsun.İçinde olduğun enkazı atamazsın üzerinden.Elini açmış çaresizce bekliyorsun.Birilerinin elinden tutmayacağını bilsen de yine bekleyeceksin.Çünkü yapacağın başka bişey yok kurtulman için ve sen bunu yapmaya mecbursun.
Eskisi gibi geçmek bilmez zaman.Saatler ise durmuş işlemek bilmez.Sanki sana inat; mutsuz olduğun birşeyi defalarca yaşatıyor.Acaba neden? Üzülüp kahrolasın diye mi bütün bunlar? Ama olmuyor.Tahammül edemiyorsun daha fazla.Kurtulmak istiyorsun;olmuyor.Çaresizce başlarsın ağlamaya. Ama ne fayda?
Lal olur konuşamaz olursun.Masum olduğunu söylesen kurtulacaksın belki.Ama bir türlü başaramıyorsun.’Ben masumum’ diye haykırmak istiyorsun.Ama olmuyor.Sanki hain bir el boğazından tutup engel oluyor sana.
Elin kolun bağlanmış.Tutup atamıyorsun;seni sana hapseden o acıma bilmez şeyi.Nefesini kesiyor bazen.Ölüyor gibi oluyorsun.Gözlerin kapanıyor.Aradan kısa bir süre geçiyor ve tekrar açılıyor gözlerin.Aynı yerde olduğunu görürsün.Ölmediğin için sevinmezsin bile.Çünkü sen özgürlüğü elinden alınmış bir kuş gibisin.Etrafında dört duvar.Bundan büyük bir ölüm ne olabilir ki?
Bütün olanlara rağmen mutlusun. Yine de gülümseyebiliyorsun hayata.Biliyorum.Çünkü bir umut var içinde.Yaşanılan bunca kötü şeye rağmen bir ışık var gözlerinde.Çünkü bakarken güzel yarınlar görüyorum;o kömürden gözlerinin tam ortasında.


zazakral12
08.08.2011 09.10