dün gece aklıma geldi yine...
nedn geldim bu sis dolu haykırışlı dünyaya diye...
bunca yokuşlu yollardan geçtim de nedense çok geç geldi bu çığlıklarım.
etraf topal kalmış savunmasız ve istikrarsız.heves yok,tepki yok...yok yok...
küçücük bi kuş olup uçmayı da denedim...!
yapamadım...
kanatlarım izin vermemekle mükellef olmuştu...
nedenini ise bilemiyordum.göz bebeklerim yuvasından çıkacak gibi oldu.başımı çevirdim.
başım sarhoş viran bi memleket ...
anlam veremediğim bi sessizlik duydum , biran arkama döndüm önceden gördüğüm film oynuyordu tekrar tekrar...
hiiiiç umursamadım.
kapattım geri dönüşümlü bu gel gitlere aklımı fikrimi.
yüreğimde deprem var sanki ama bunu anlatamıyorum.
en kötüsü de yıkıldığımı hissetmiyor olmamdı.
yitik maruz kalmış düşüncelerden ne ileri ne geri gidemedim ne yazıkki...!