_________ Arkadaş kelimesi nedense kulağıma hoş bir seda ile iner. İnsanın içini ısıtan, içinde bir çok kavramı barındıran güzel ve anlamlı bir sözcüktür. Bir kitapta okumuştum: Eskiden Türkler savaş sırasında daha kuvvetli ok atabilmek için sırtlarını ya bir ağaca ya da bir kaya parçasına yani taşa dayarlarmış. Arkada-taş anlamına gelen bu sözcüğün zamanla arkadaş şeklinde kullanıldığına dair rivayetler vardır. Öyledir de en mutlu anımızda veya hüznümüzde sırtımızı dayadığımız kişi arkadaşımız değil midir?
_________ Çocukluğumuzun ilk evrelerinde doğru bildiğimiz insan; anne ve babamızken, okula başladığımızda öğretmenimiz, ergenlik dönemine geldiğimizde de arkadaşımız olmaz mı? En çok onunla vakit geçirmekten hoşlanmadık mı? Uzun sohbetlerimizde saatlerce konuştuğumuz tek konu AŞK değil miydi?...........
_________ Beraberce tuvale çizdiğimiz en güzel resim; aşk adına attığımız karavana atışlardı. Çoğu zaman kalemimizin ucunda pembe düşlerimizi gümüşi hayallerle süsleyip masumane tutkularımızı fısıldardık günlerce birbirimize. Bunları paylaşırken batik güzelliğindeki karışık duygularımız halihazır güleçlikte ısıtırdı içimizi. Bazen de hayat adına yazılmış repliklerin işlevinde hakîr bir düşünce gibi canımızı acıttığını fark ettiğimizde yolardık hırçınca tüm kısıtlamaları, hisleri... Fikirlerini yanlış kabul ettiğimiz insanlara asice, haylazca, korkusuzca başkaldırırdık. Zaten bunu bizden başka da kim yapabilirdi ki? El ele, omuz omuza haykırıyorduk. Bu kadar güçlüydük işte...
_________ Sonuçta tüm insanların rol aldığı adı ’yaşam’ olan sinema filminin içerisinde bizler de birer figürandık.Önceleri bize göre uysallık; başımızda esen kavak yellerinin etkisiyle acizlerin işiydi. Bunun doğru olmadığını ise edindiğimiz tecrübelerle öğrendik. Kaos içinde oluşturduğumuz masalların gerçeklerle karşılaştığında nasıl öldüklerini birlikte izledik. Gördük ki savunduğumuz ideolojiler İNSANLIKTAN daha üstün değilmiş.
_________ Şimdi düşünüyorum da: Belki de arkadaş; insanın kendini yansıttığına inandığı,
benliğini duruluğuyla ortaya koyan, beni bana anlatan, yanında sesli düşünme kabiliyetimi geliştirdiğim, mimiklerime bile benden daha yakın olandı. Olaylar karşısında şansımızı zorladığımız yegane insandı...
__________ Arkadaşım, umarım yüzün ve ruhun mutluluk gülücükleriyle dolar. Uçsuz bucaksız denizlere birlikte yelken açıp sevgi koylarında en güzel anları paylaşırız. Bir ömür içtenliğinle hep yanımda olman dileğiyle.....