hangi kelimlerle başlanmalı acaba?
bir kibrit alevi kadar ve süreli ise varlığımız hangi kelimelerle başlayacağımızı düşünür dururuz bir basit yürek karalamasına. hadi acılar bizi konuşturur da hep merak ettiğim bir şey var acaba şu kağıtların dili olsaydı nasıl olacaktı feryatları en sancılı diş zonklamalarının üzerlerine yazılmasından ve kaç lanet okurlardı acaba vesasız sevgililere.
işte, bizi bir kalem ve kağıdın acıdan oluşan kombinasyonuna mahküm eden hayasız yürekle selamla başlamak bizim onurumuzun ve yüreksiz bedenlerin onursuzluğuna indirilecek en büyük tokattır anlayana.
insanlığa bırakılacak en büyük hediye bir sevda çiçeği yeşertmektir gönül mülkünde bir çocuğun, tebessümle bir bütün olacak bir bakışın anlamında yüreğini eritmektir ve sevmektir sevdiğini her acıya göğüs gererek. kimse anlamayacaktır elbette biliyorum. herkes saçmalık deyip uzaklaşmaya çalışacak yalnız onlar bilemezki en büyük ve anlamlı aşklar acıların kucağında büyür.
zambak gördünüz mü ulu orta yerde açan. en sarp kayalıkları mesken eder. ve lottus çiçeği. tüm beyazlığı ve ihtişamını sadece bataklıklarda sergiler. ve sevda tüm depreşmelerini gönülde sergiler. önceleri uykuları kaçırır, sonra diyardan kaçırtır. her şey artık aşktır ondan sonra. aşk olsun aşkı anlamayan kurumuş gonullere. aşk olsun kı yeşersin, aşk olsun kı sevda suyu can versın damarlarına.