Neyi ararız kendimizde, iyiliği..
Neyi yapmak isteriz genellikle, güzel şeyler.
Peki neden olumsuzluklar var hayatta...
Belki beklentilerimiz bizlere hitap etmediğinde hepimiz biraz kötü oluyoruz. Yaşamımızı olaylar değil aslında biz şekillendiriyoruz. Hayatımıza olan müdahalelere, biz istediğimiz için maruz kalıyoruz. Dünyayı ellerimize almak ve ona hükmet istiyoruz bazen. Bunu gerçekleştiremediğimizde kendimize suçlu birini buluyoruz. Günah keçisi yaptığımız kişiye yüklüyoruz, başımıza gelenlerin nedenlerini. Oysaki bazen aynaya bakıp kendi gözümüzdeki çuvaldızlarıda görebilsek, işte o zaman gerçekte aradığımızı bulabileceğiz.
Derste başarısız oluruz, sınavları ya da öğretmenleri suçlarız, iş kurmakta başarısız oluruz, sınav sistemlerini ya da politikaları suçlarız. Hayatta başarısız oluruz, yetiştiriliş tarzımızı suçlarız. Yeri gelir en sevdiğimiz insanları, annelerimizi, babalarımızı, kardeşlerimizi, eşlerimiz suçlarız." Aslında ben ... yapacaktım ama zamanında babam engel oldu"lu öyle çok cümle varki etrafımızda..
Engelleri aslında biraz bizler yaratıyoruz. Yaşamanın gayesini bile bazen sorguluyoruz. Arayaşımız hiç bitmiyor ve sınırlandıramıyoruz.
Ve nihayetlendirdiğimizde gerçekleri, aynaya bakma zamanındayız artık, daha geç olmadan. Arayışlarımızın yerine umutlar ekme zamanı gelsin, çok geç olmadan..