Neden sevdin ki beni böyle delicesine? Bak, sen benim kuklamsın ve bu tercih sana aitti ! Bir şey soracağım, neden yüreğine, duygularına, sözcüklerine bağladığım iplerden rahatsız olmuyorsun? Beni seviyorsun diye mi? Bir an ben bile utandım kendimden.

Seni kukla seniii!! Gördün mü kör duygularla aşık olmanın ne demek olduğunu? Bu kuklacılık oyunundan sıkılmasaydım daha çok kukla olurdun sen! Ama seni özgür bırakacağım, iplerini keseceğim bağladığım yerlerden. Ama işin en tuhaf yanı ne olacak biliyor musun? Sen yine kukla olmak isteyeceksin! Çünkü beni öyle sebepsizce seviyorsun ki yüreğinin de duygularının da iplerle bağlı olması senin umurunda bile olmayacak.

Sen kocaman bir aymazsın! Biliyor musun ki, kukla olduğun her an senin için çıkmaz bir dehlizdir! Biliyor musun ki kukla olmak kişiliğini mezat pazarında yok pahasına satılığa çıkarmaktır! Bu hayatta kukla olmak demek bir aşk öyküsünden kopan sayfaların sen ölüyken seni görmesinler diye üstüne örtülmesi demek. Çünkü o zaman diyecekler ki seni görenler; “ Vahh vahhh! Yine mi aşk kazası? Kim acaba genç biri mi?” Ama sen nereden bileceksin ki tüm bunları? Bilseydin kukla olmazdın!

Bak sevgili aşktan bozma kukla! Şu gerçeği hiç göremedin! Ortada senin ve benim aşkım yoktu! Ortada sadece benim aşkım vardı! Çünkü kuklalar aşklarını teslim ederler çaresizliklerinden! Ama ben ikili aşk istiyordum! Sense sadece yarattığın içi boş senaryolarla bana delicesine aşık olduğunu sanıyordun. Ne oldu? Sen benimle paylaşmak yerine beni sadece nedensizce sevmeye başladın. Aşk teke düştü! Aşk teke düşünce bende aşkımı bir gün senden habersiz bir çalılığın dibine bıraktım. Şimdi sorsan o çalılığın yerini bile anımsamıyorum! Benim, aşkımı bakamıyorum diye sokağa atmamla, senin kukla olduğun an aynı tarihe denk gelir.

Şimdi neden mi anlatıyorum bütün bunları? Çünkü masumsun aslında! Masum ve kalbi görmez bir kukla! Ve ben senin artık kukla olmadan yaşamını sürdürmeni istiyorum. İnandığın, bağlandığın aşklara körü körüne kendini teslim etmeden! Sevdiğinle yaşamı, onu ve kendini paylaşarak yalnızca! Yo yoo benimle olmaz!! Yitik aşklar asla çıkmaz ait oldukları mezardan!..

Dur çözelim iplerini. Evet… Yüreğini... Şimdi de duygularını… Sözcüklerini… Hah! Şimdi oldu! Bak şimdi bıçkın, kişiliği omzunda bir aşığa benzedin biraz. Hadi şimdi git. Bir daha da yüreğin ol! Duygun ol! Sözcüklerin ol!..

Ahh benim şaşkın kuklam! İşin en garip yanı da seni özlüyor olacağım! Öyle zararsız öyle içten öyle pak duygularla sevmiştin ki beni…

Ama… Ama… Ama bir tercih yapmak zorundaydım. Aslında ona bu kadar katı tavır almak istemezdim inanın! Ben sadece onun gerçeği yaşamasını istedim. Bakmayın bana öyle tuhaf tuhaf!.. Ben ağlamadım mı sanıyorsunuz? Ben üzülmedim mi sanıyorsunuz? Ve ancak böylesine cümlelerim bir sille gibi kalbine etki yapabilirdi. Çünkü... Çünkü o masum bir kuklaydı!..



Oktay Coşar